نعمتی و همکاران (۱۳۸۸) اعلام کردند که روش خشک کردن بر میزان اسانس و نوع و درصد اجزای تشکیل دهنده آویشن دنایی موثر می‌باشد، بازده اسانس آویشن دنایی بر حسب وزن خشک در روش‌های خشک کردن با آون ۳۰، ۴۰، ۵۰ درجه و سایه به ترتیب ۴۲/۱%، ۱۲/۱%،۲۴/۱%، ۲۹/۱% می‌باشد. همچنین تیمول به‌عنوان جزء اصلی و مهم در اسانس‌های حاصل از نمونه‌های خشک شده درآون ۳۰، ۴۰ ، ۵۰ درجه و در سایه به ترتیب به میزان ۳/۷۵ %، ۷/۷۵%، ۷۲%، ۲/۶۷ % موجود می‌باشد. بالاترین میزان تیمول نیز ‌در اسانس نمونه‌های خشک شده در آون ۳۰ و ۴۰ درجه وجود داشت که اختلاف معنی‌داری با دو روش دیگر نشان داد.
روستاییان و همکاران (۲۰۰۰)، ترکیب‌های عمده اسانس گیاه T. pubescens را تیمول (۹/۳۷%)، کارواکرول (۱/۱۴%)، پارا-سیمین (۱/۱۳%) و گاما–ترپینن (۷/۸%)، گزارش نمودند.
رسولی و همکاران (۲۰۰۸)، ترکیب‌های عمده اسانس گیاه T. eriocalyx تیمول (۳۳/۶۴%)، بتا-فلاندرن (۲۲/۱۱%) و سیس-سابینن هیدرات^[۶۹](۳۸/۸%)، گزارش نمودند.
برازنده^[۷۰](۲۰۰۴(، ترکیب‌های عمده اسانس گیاه T. fallax را تیمول (۹/۶۵%) و گاما-ترپینن (۸/۱۰%) گزارش کردند.
به ‌منظور تعیین بهترین زمان برداشت گیاه آویشن ابلق از نظر بالاترین عملکرد پیکر رویشی و میزان اسانس آزمایشی توسط امیدبیگی و همکاران (۱۳۸۸) انجام گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که مناسب‌ترین زمان برداشت پیکر رویشی گیاه آویشن ابلق برای رسیدن به بالاترین عملکرد اسانس، مرحله تشکیل میوه می‌باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

آویشن آذربایجانی با نام علمی (Thymus migricus Klokov and Desj.-Shot) گونه مورد مطالعه یاوری و همکاران (۱۳۸۸) در این تحقیق بود. ترکیب‌های شیمیایی اسانس‌ها با بهره گرفتن از دستگاه‌های گاز کروماتوگرافی‌گازی و گاز‌کروماتوگراف متصل به طیف‌سنج ‌جرمی شناسایی شدند. در مجموع در اسانس قوشچی، نازلو و بند به ترتیب ۲۰،۱۸،۲۱ ترکیب شناسایی شدند که از میان این ترکیب‌ها، سه ترکیب تیمول (۵/۷۰ -۶/۴۶%)، گاما-ترپینن (۷/۱۶-۲/۶%) و پارا-سیمن (۲/۶-۴%) در میان سه منطقه مشترک بوده و از غلظت بالایی برخوردار بودند.
آویشن باغی Thymus vulgaris.L یکی از گیاهان تیره نعناعیان (Lamiaceae) است که در نواحی مختلف مدیترانه و برخی نواحی آسیا می‌روید و امروزه در مناطق مختلف جهان و از جمله در ایران کشت و تولید می‌شود. آویشن محتوی ۸/-۶/۲ درصد (معمولاً۱ درصد) اسانس است تیمول جزء اصلی ترکیبات در گیاه آویشن است. اسانس ‌آویشن از جمله ‌ده‌ اسانس معروف می‌باشد ‌که جایگاه خاصی در تجارت جهانی دارد (نقدی بادی و مکی زاده تفتی، ۱۳۸۲).
در پژوهشی که نیک‌آور و همکاران (۱۳۸۳) انجام دادند اجزای تشکیل دهنده اسانس سرشاخه‌های‌ گل‌دار آویشن دنایی را مورد مطالعه قرار دادند. در این مطالعه اسانس سرشاخه‌های گل‌دار گیاه که به روش تقطیر با آب به‌دست آمده بود توسط تکنیک‌های GC/MS و GC/FIDآنالیز گردید. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد، این اسانس ‌حاوی بیش از ۲۶ ترکیب (معادل تقریباً ۷/۹۹ درصد) است. ترکیبات اصلی اسانس‌ عبارت‌ بودند‌ از‌:‌ تیمول ‌(۷/۴۷%)، ‌پارا-سیمن‌ (۵/۶%)‌، بتاکاریوفیلن ‌(۸/۳)، ‌و متیل‌ کارواکرول (۶/۳%).
برگ و ساقه‌های جوان آویشن دارای بوی مطبوعی می‌باشند که ناشی از وجود اسانس است. مقدار اسانس در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت بوده و بین ۱ تا ۵/۲ می‌باشد. در اندام‌های رویشی آویشن به جز اسانس، ترکیب‌هایی مانند فنول، تانن، فلاونوئید، ساپونین و مواد تلخ نیز وجود دارد (یاوری و همکاران، ۱۳۸۸).
فاضلی و همکاران (۱۳۸۶) گزارش کردند که بیشترین ترکیب‌های تشکیل دهنده اسانس آویشن باغی به ترتیب تیمول (۱۴/۳۳ درصد)، کارواکرول (۵۹/۱۹ درصد)، لینالول(۱۶درصد) و پاراسیمن (۵۲/۶ درصد) می‌باشد.
امیدبیگی و ارجمندی (۲۰۰۰) بیشترین تیمول به دست آمده از اسانس قسمت‌های هوایی آویشن باغی را ۷/۳۸ درصد گزارش کردند.
امیدبیگی و رضایی‌نژاد (۲۰۰۰) در گیاه آویشن باغی بیشترین مقدار تیمول را ۱۳/۴۱ درصد گزارش کردند.
در مورد اسانس آویشن شیرازی کارواکرول و تیمول بیشترین مواد گروه فنلی هستند و تحقیقات نشان می‌دهد که مجموع اثرات ضد میکروبی جز به جز ترکیب‌های موجود در اسانس‌ها از اثر ضد میکروبی اسانس کمتر است(رسولی و همکاران، ۲۰۰۸).
رزاقی آبیانه و همکاران (۲۰۰۹) ترکیبات فرار در آویشن باغی و (Citrus aurantifolia) را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها گزارش کردند که بیشترین میزان اسانس در تیمول و مقدار آن ۹۹/۷۰ درصد بوده است.
تحقیق‌های انجام شده در مورد آویشن باغی، نشان داده است که بالاترین عملکرد سرشاخه و اسانس گیاه آویشن باغی کاشته شده در ارتفاع پایین در مقایسه با مناطق مرتفع و در مراحل گلدهی کامل به دست می‌آید(گل‌پرور ‌و همکاران، ۱۳۹۰).
در تجزیه شیمیایی عصاره آویشن الیگودرز(Thymus eriocalyx) و خرم آباد (Thymus persicus )به ترتیب ۶۶ درصد و ۷/۵ درصد تیمول،۱۰ درصد و ۲۵ درصد کارواکرول بوده است که هر دو ساختمان فنلی داشته و اثر ضدباکتریایی آن‌ها نیز شناخته شده است(رزاقی آبیانه و همکاران، ۲۰۰۹).
نتایج یک تحقیق در استان اردبیل بر روی ترکیب‌های شیمیایی و اسانس حاصل از گیاه تالشی که یکی از ۴ گونه انحصاری ایران است نشان داد در اسانس مورد بررسی تعداد ۴۹ ترکیب (۷۶/۹۹) درصد شناسایی شد که در این میان تیمول (۴۳/۲۴) درصد، بورنئول (۳۶/۱۱) درصد، پارا-سیمن (۰۹/۱۰) درصد، گاما-ترپینن (۷۸/۷) درصد، آلفا-پینن(۲۹/۵) درصد و کارواکرول (۰۷/۵) درصد ترکیب‌های عمده بودند(رسولی و همکاران، ۲۰۰۸).
نجات ابراهیمی و همکاران (۲۰۰۸)، با تحقیق بر روی میزان اسانس و ترکیب‌های مختلف تشکیل دهنده اسانس Thymus carmanicus، ترکیب‌های عمده آن را شناسایی کردند که شامل: کارواکرول(۹/۶۸-۹/۵۸) درصد، پارا-سیمن(۹/۸-۳) درصد، گاما- ترپینن(۸-۳/۴) درصد، تیمول(۶-۴/۲) درصد و بورنئول(۴-۳/۲) درصد بودند.
طبق تحقیقات ارائه شده در استان گلستان جهت بررسی ترکیب‌های شیمیایی روغن اسانس آویشن کرمانیThymus carmanicus که یکی از گونه‌های بومی ایران است با جمع آوری سرشاخه‌های گل‌دار آویشن کرمانی از ارتفاع ۲۲۵۰ متری کوهستان چهار باغ (استان گلستان)، به روش تقطیر با بخار آب اسانس‌گیری و بازده اسانس ۸۲/ درصد به دست آمد، روغن اسانس توسط کروماتوگراف گازی(GC) و دستگاه کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنجی جرمی(GC/MS) مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفت. از میان ترکیب‌های شناسایی شده، پولگون(۳۷/۲۵) درصد، ۱و۸-سینئول(۴۷/۹) درصد، کارواکرول(۹۴/۸) درصد، ترانس-پارا-منت،۲- ۱- ال(۴۹/۸ )درصد، وربنون(۰۴/۸) درصد، بورنئول(۳۷/۶) درصد، پارا-سیمن(۱۳/۶) درصد، منتول(۷۶/۵) درصد، پیپریتون(۴۳/۵) درصد و تیمول (۳) درصد، بیشترین مقدار از حجم اسانس را به خود اختصاص داده اند(یاوری و همکاران، ۱۳۸۸).
در پی نتایج پژوهش سفیدکن و عسکری (۲۰۰۲)، در مقایسه کمی و کیفی اسانس چند گونه آویشن مشخص شد که ترکیب‌های عمده اسانس Thymus pubesence، شامل: تیمول(۹/۳۷) درصد، کارواکرول(۱/۱۴) درصد، پارا- سیمن(۱/) درصد و گاما-ترپینن(۷/۸) درصد بوده و ترکیب‌های عمده اسانس Thymus Koschyamus، تیمول(۵/۳۵) درصد، پارا-سیمن(۷/۱۷) درصد ، کارواکرول(۷/۱۱) درصد، آلفا-پینن(۸/۸) درصد و آلفا- ترپینئول(۵/۶) درصد می‌باشد.
نیک آور و همکاران (۲۰۰۵) میزان اسانس دو گونه آویشن دنایی و آویشن کوهی در ایران را به ترتیب ۴/۲ و ۲/۱ درصد اعلام کردند.
نتایج برخی پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهد که گونه‌هایThymus غنی از ترپنوئیدهای فنلی هستند که فعالیت‌های قوی آنتی اکسیدانی از خود نشان می‌دهند(گل‌پرور ‌و همکاران، ۱۳۹۰).
علیپور اسکندانی و همکاران (۱۳۸۸)، گزارش کردند که اسانس آویشن شیرازی به عنوان یک طعم دهنده طبیعی گیاهی اثر حفاظتی علیه باکتری باسیلوس سرئوس در سوپ دارد و می‌تواند برای برخی از مواد غذایی نیز به عنوان افزودنی استفاده شود.
موارد استعمال اسانس آویشن شیرازی به عنوان یک گیاه دارویی شامل رفع سرماخوردگی به صورت بخور و تسکین دردهای مفاصل و بر طرف سازنده نفخ و انگل‌های دستگاه گوارش و درمان آنتریت می باشد(بقالیان و نقد بادی، ۱۳۸۸).
آویشن شیرازی Zataria multiflora از تیره نعناعیان است که در ایران می‌روید و دارای اثرات ضددرد، ضدالتهاب، آنتی اکسیدان، ضدعفونی کننده ،ضدانگل و .. می‌باشد(برازنده، ۲۰۰۴).
روغن آویشن دارای خواصی نظیر ضداسپاسم، بادشکن، ضد قارچ، ضدعفونی کننده، ضدکرم، ضدروماتیسم و خلط آور می‌باشد. اسانس آویشن از جمله ده اسانس معروف است که دارای خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی، آنتی اکسیدانی، نگهدارنده طبیعی غذا و تأخیر دهنده پیری پستانداران می باشد و جایگاه خاصی در تجارت جهانی دارد(پیرقانعی و همکاران، ۲۰۱۲).
۲-۲- سوابق تحقیق خارجی در مورد اسانس گونه‌های آویشن
در آزمایشی تاثیر انواع خاک (شنی- لومی- آهکی) و دوره آبیاری روی ترکیبات اسانس آویشن (Thymus vulgaris) بررسی شد. رشد گیاه در خاک‌ آهکی و دوره ‌آبیاری ۳ روزه بیشترین بازدهی را در وزن ‌تر ‌و ‌خشک داشت. درصد تیمول در خاک‌های شنی،‌ آهکی و رسی - لومی به ترتیب ۳۵/۷۱ و ۶۸/۵۰ و ۷۱/۴۷ درصد بود و ترکیبات p-cymene در زمانی که تحت استرس قرار گیرد به ‌شدت کاهش می‎یابد (Eman et al., 2008)
کالوانووا ^[۷۱]و ‌همکاران (۲۰۰۱) اسانس روغنی را در گونه‌های وحشی تیموس بررسی‌ کردند. در این آزمایش از پنج‌ گونه آویشن استفاده‌ شد. ترکیبات‌ شیمیایی با بهره گرفتن از روش GC و GC/MS اندازه‌گیری شد. ترکیبات اسانس به شش‌گروه تقسیم شد: تیمول، تیمول+کارواکرول،‌ کارواکرول، لینالول+ سیترال،‌ لینالول+ کارواکرول،‌ لینالول+ ژرانیول+ کارواکرول.
ابوصابر‌^[۷۲]و ‌همکاران (۲۰۱۲) در آزمایشی ‌ترکیبات ‌اسانس ‌آویشن‌دنایی ‌در ‌سه منطقه دماوند، چهارمحال بختیاری ‌و آذربایجان را بررسی کردند ‌که ‌آویشن در آذربایجان دارای ۲۰ ترکیب، در دماوند ۱۳‌ ترکیب‌ و ‌در چهارمحال بختیاری ۱۶ ترکیب داشتند که ترکیب تیمول در آویشن دنایی بیشتر از آویشن باغی است.
پاول ^[۷۳]و همکاران (۲۰۱۰) آنالیز ترکیبات اسانس دو گونه وحشی از آویشن در‌ رومانی را بررسی کردند. ترکیبات اسانس شامل کارواکرول، ترپینین، سیمین، ژرانیول، نریل‌استات و بتا‌بیسابلون بودند.
آیس دایلک ^[۷۴]و همکاران (۲۰۰۳) فعالیت ضد‌میکروبی و ترکیبات اسانس ۳۸ گونه از آویشن در ترکیه ‌را ‌بررسی کردند. آنالیز ترکیبات توسط روش GC and GC/MS انجام‌ شد. در سه‌ گونه مهم آویشن (T. Zygioides var. lycaonicus, T. longicaulis subsp. Longicaulis var. subisophyllus and T. pulvinatus) ، درصد تیمول (۶/۵۶، ۸/۴۲، ۹/۳۶) گزارش شد.
گونه Thymus camphorates,T. Mastichina مورد مطالعه میگل ^[۷۵]و همکاران (۲۰۰۴) بود که آنالیز ترکیبات اسانس در گونه کامفورتز شامل: ‌آلفا ترپینول (۳۲%) ، سینئول۱٫۸ (۵۸%) ، و در گونه ‌ماستی‌چینا: لینالول (۱۷%) ، لینالول استات (۱۵%) ، سینئول۱٫۸ (۱۱%) بود و ترکیبات آنتی‌اکسیدانی محرک ۲/۲ آزوبیس (۲ آمیدینو پروپان) و دهیدروکلراید (ABAP) در کامفورتز بیشتر بود.
پینه‌واز ^[۷۶]و همکاران (۲۰۰۴) خاصیت ضدقارچ اسانس‌ و دیگر ترکیبات اصلی در سه‌ گونه آویشن (Thymus vulgaris, T. Zygis subsp zygis and T. mastichina subsp mastichina) را بررسی‌ کردند. آنالیز ‌توسط ‌گاز‌ کروماتوگرافی GC and GC/MS انجام‌ شد و ترکیبات ‌شامل: کارواکرول، تیمول، پارا-سیمن و سینئول بود.
نیکلا^[۷۷]و‌ همکاران ‌(۲۰۱۰)‌ فعالیت میکروبی و پلی‌فنولیک ۸ جمعیت آویشن (Thymus pulegioides) را در شمال مولداوی بررسی کردند. آنالیز را با بهره گرفتن از گازکروماتوگرافی و اسپکتروفوتومتری انجام دادند و ترکیبات ‌فلاونوییدی (۱۴۲۵/۰)، پلی‌فنولیک (۲۸۴۵/۰)، اسیدکربوکسیلیک ‌با ‌ارزش (۷۲۰۱/۱) و کافئیک اسید (۰۷۱۵/۴%) می‌باشد.
ردا^[۷۸] و همکاران (۲۰۰۵) تاثیر برخی از هورمون‌های رشد را بر میزان و درصد اسانس ، ترکیبات فنولیک و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در آویشن‌باغی بررسی کردند. هورمون‌های استفاده‌شده در این پژوهش جیبرلین، ایندول‌بوتیریک، بنزیل‌آمینوپورین، آسکوربات، تیامین، نیکوتین‌آمید ‌بود و نتایج چنین نشان داد که همه این هورمون‌ها به اضافه ویتامین C تاثیر معنی‌داری در افزایش اسانس‌ و ترکیبات فنولیک موجود در گیاه دارد.
آنالیز ترکیبات اسانس در Caridothymus capitatus توسط اهمت^[۷۹] و همکاران در (۲۰۰۵‌) ‌بررسی شد. آنالیز توسط GC/MS انجام شد و ترکیبات اسانس شامل: کارواکرول (۶/۳۵%)، پارا-سیمن (۲۱%)، تیمول (۶/۱۸%)، گاما-ترپیپسین (۳/۱۲%)، آلفا-تریپسین (۲/۳%)، بتامیرسین (۳%)، آلفاتوجین (۳/۱%).
پلی‌مورفیسم و ترکیبات اسانس در جمعیت (Thymus caespititius) درمنطقه آتلانتیک درپژوهشی بررسی شد. آنالیز ترکیبات با‌ GC and GC/MS ‌بود. مونوترپن‌ها و همه آنالیزها (۹۰-۵۵%) و ترکیبات اکسیژنی (۷۹-۴۴%) بود. سسکوئی‌ترپن‌ها در این جمعیت‌ها دیده می‌شود و حدود (۲۸-۱۳%) بودند. پلی‌مورفیسم۱۱ جمعیت از این گونه آویشن در نمونه‌های مشابه بررسی شد (Pereira et al., 2003).
در پژوهشی ترکیبات اسانس گونه (Thymus comosus) با بهره گرفتن از روش GC/MS بررسی کردند. این گونه از گیاهان منطقه رومانی است. در ارتفاعات۷۰۰-۴۰۰ متری می‌روید و به عنوان گیاه دارویی برداشت می‌شود.‌ ترکیبات شیمیایی و اسانس‌ توسط گاز کروماتوگرافی ‌و اسپکترومتری آنالیز شد. تقریباً (۱/.-۰۹/.) روغن‌های پایدار بود. ترکیبات اصلی شامل اکسید‌کاریوفیلین (۸۲/۵۴%)، کامفن (۷۳/۱۰%)، بتا-بوربوتن (۹/۵%)، ادیسمول (۶۵/۳%)، آلفا-پینن (۶۷/۳%) بود (Pavel et al., 2009).
گودنر‌^[۸۰]و همکاران (۲۰۰۸) ترکیبات معطر و اسانس تیموس هیمالیا، اسپانیایی و ولگاریس را با بهره گرفتن از تکنیک MS GCO and GC/ بررسی کردند. آنالیز به ‌همراه روش آلفاکتومتری برای ترکیبات فرار ‌و روغن‌ها ‌استفاده‌ می‌شود. بیشترین ترکیبات معطر از تیموس‌هیمالیا: لینالول، بورنئول، تیمول، بتا‌داماسنون و ‌بیشترین ترکیبات در تیموس ولگاریس: اکواگیپتول، بورنئول، استات ترپینیل، بتا-داماسنون بود و ‌میر‌تنول، بتا-داماسنون و بتا -آیونون از ترکیباتی بود که برای اولین‌بار در این گونه‌ها شناسایی شد.
مرکلی^[۸۱] (۱۹۸۶)، ترکیب‌های عمده اسانس گیاه T. Fedtschenkoi را لینالول (۲/۱۷%) ، و بورنئول (۴/۱۰%) ، گزارش کردند.
کسمو و کماروا ^[۸۲](۱۹۸۳)، ترکیب‌های عمده اسانس گیاه T. Transcaucasicusرا تیمول (۸/۴۶%) و کارواکرول (۸/۱۰%) ، گزارش نمودند.
اسمیلو^[۸۳] و همکاران (۱۹۸۱) ترکیب‌های عمده اسانس گیاه T. Trautvetteri را جرانیول (۶/۱۰%) و لینالول به مقدار ناچیز گزارش کردند.
ازکان و چالکت^[۸۴] (۲۰۰۶) با بررسی میزان اسانس و عناصر تشکیل دهنده اسانس در گیاه آویشن باغی (Thymus vulgaris L.( 30 ترکیب را در اسانس این گیاه شناسایی کردند که مهم‌ترین عناصر تشکیل دهنده عبارتند از:تیمول ۲/۴۶ درصد، گاما ترپینن۱/۱۴ درصد، پاراسیمن ۹/۹ درصد، لینالول ۴ درصد، میریسن۵/۳ درصد، آلفا توجون ۸/۲ درصد و آلفا پینن ۳/ درصد بود. آن‌ها گزارش کردند که روغن فرار گیاه آویشن دارای مقادیر بالایی از تیمول ۲/۴۶ درصد می‌باشد.
رال و همکاران^[۸۵] (۲۰۰۵) با بررسی ترکیب‌های تشکیل دهنده اسانس گیاه آویشن باغی کاشته شده در کشورهای مختلف اروپا، ۷۹ ترکیب را در اسانس این گیاه شناسایی کردند. بیشترین ترکیب‌های تشکیل دهنده اسانس، تیمول(۷/۷۵-۹) درصد، کارواکرول(۵/۸۳- ۵/۱) درصد، پارا-سیمن(۴/۳۴-۳/۴) درصد، گاما-ترپینن(۷/۱۹-۹) درصد، لینالول(۸/۴-۴/۰) درصد، ای-بتا-کاریوفیلن(۳/۹-۵/۰) درصد و ترپینن-۴-ال( از مقادیر کم تا ۸/۳) درصد بودند. میزان مهم‌ترین ترکیب‌های فنلی( تیمول و کارواکرول) بین ۴/۸۴-۴/۱۹ درصد و ترکیب‌های سازنده آن (پارا-سیمن و گاما-ترپینن) بین ۵/۳۸-۷/۵ درصد متغییر بود. بیشترین مقدار تیمول در کشور هند (۵/۶۵) درصد و استونی(۷/۷۵) درصد مشاهده شد و بیشترین مقدار کارواکرول در اسانس به دست آمده از کشور یونان (۵/۸۳) درصد مشاهده گردید.
کریستنسن و گروسن^[۸۶](۲۰۰۶) تأثیر مرحله رشدی گیاه و زمان برداشت را بر میزان اسانس دو گیاه آویشن باغی و مرزنجوش مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که مرحله رشدی گیاه و زمان برداشت تأثیر زیادی بر میزان اسانس و ترکیب‌های تشکیل دهنده اسانس دارد. همچنین در این آزمایش مشخص شد که تاریخ برداشت در میزان اجزاء مهم تشکیل دهنده اسانس مانند تیمول، پاراسیمن و گاما ترپینن بسیار تأثیر گذار است.
ازگاون و تانسی^[۸۷](۱۹۹۸)، اثرات شرایط محیطی مختلف، محل رویش و زمان برداشت را بر میزان اسانس و ترکیب‌های تشکیل دهنده آویشن باغی در ۳ منطقه کشور ترکیه مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها اعلام کردند که شرایط محیطی و زمان برداشت محصول تأثیر بسیار زیادی بر میزان اسانس و ترکیب‌های تشکیل دهنده اسانس دارد.
پروت و گاردی^[۸۸](۲۰۰۸)، میزان و ترکیب‌های تشکیل دهنده اسانس را در برگ‌های تازه آویشن باغی در ایالت ریودژانیرو برزیل مورد بررسی قرار دادند. ۳۹ ترکیب در اسانس این گیاه مشاهده گردیدکه ۲۸ ترکیب از آن قابل شناسایی بود. بیشترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس را تیمول(۷/۴۴) درصد ، پارا-سیمن(۶/۱۸) درصد و گاما – ترپینن(۵/۱۶) درصد به خود اختصاص دادند.
ازگاون و تانسی^[۸۹](۱۹۹۸)، اسانسThymus carnosus در اسپانیا را بررسی کردند. ترکیب‌های عمده آن، بورنئول(۳/۲۷) درصد، کامفن(۱/۱۷) درصد، ترپینن-۴-ال(۱/۱۱) درصد و گاما ترپینن(۷/۷) درصد گزارش شده است.
کارامان^[۹۰](۲۰۰۱) ترکیب‌های شیمیایی روغن فرار حاصل از بخش‌های گل دهنده Thymus revolutus که گیاه بومی ترکیه است توسط GC/MSآنالیزکرد، طبق این آنالیز ۲۲ ترکیب از آن گزارش دادند که کارواکرول ترکیب غالب این اسانس است.
سوکمن و همکارانش (۲۰۰۴)، ترکیب‌های شیمیایی اسانس Thymus spathulifolius توسط GC و GC/MS آنالیز گردید و ۲۸ ترکیب از آن به دست آمد که عمده ترکیب‌های آن شامل تیمول(۵/۳۶( درصد، کارواکرول(۸/۲۹) درصد، پارا-سیمن(۱۰) درصد و گاما- ترپینن(۳/۶) درصد بودند.
ویلیامز و لوسا^[۹۱](۲۰۰۱)، پی بردند که اسانس آویشن یک اثر جایگزین روی سیستم گوارشی حیوانات دارد. آن‌ها گزارش کردند که روغن‌های ضروری آویشن می‌تواند اثر افزایشی روی تولید آنزیم‌های گوارشی داشته باشد و به واسطه افزایش اعمال کبد، محصولات گوارشی را بهبود ببخشد.