۲- حوزه‌های علمیه
با توجه به این که قریب به اتفاق اعضای شورای مرکزی جامعه به تدریس علوم حوزوی اشتغال دارند و تعدادی از آنها نیز خود مسئولیت مدرسه علمیه‌ای را عهده‌دار هستند، حوزه‌های علمیه نیز در زمره مکان‌های فعالیت جامعه قرار می‌‌گیرد. اغلب مدارس علمیه شهر تهران به دست اعضای شورای مرکزی اداره می‌شود. به عنوان نمونه، آیت‌الله مهدوی کنی ریاست مدرسه علمیه مروی، آیت‌الله شبستری ریاست مدارس علمیه غرب تهران (مهدیه)، آیت‌الله عمید زنجانی ریاست مدرسه علمیه در اطراف میدان خراسان و حجه‌الاسلام ناصحی مدیر اجرایی جامعه، ریاست مدرسه علمیه المهدی در جنوب غرب تهران را عهده‌دار هستند. پیداست که این مدارس می‌توانند به عنوان یکی از مراکز ترتبیت هواداران جامعه به حساب آیند و طلاب آنها بخشی از هواداران جامعه محسوب گردند(کردی، ۱۳۸۶: ۵۷).
۳- دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی
علاوه بر موارد قبلی، برخی از اعضای مرکزی جامعه، سمت‌های اجرایی و تدریس در دانشگاه‌ها را نیز برعهده دارند.
در حال حاضر آیت‌الله مهدوی کنی دبیر کل جامعه روحانیت مبارز سمت ریاست دانشگاه امام صادق (ع) را بر عهده دارد و حجه‌الاسلام مصباحی قبلاً در سمت معاونت پژوهش دانشگاه امام صادق (ع) و نماینده ولی فقیه در دانشگاه امام حسین (ع) فعال بوده است. آیت الله عمید زنجانی در کرسی استادی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران (ایشان در سال ۱۳۹۰ فوت گشتند)، حجه‌الاسلام علم الهدی در کرسی استادی و سمت معاونت دانشگاه امام صادق، آیت‌الله امامی کاشانی در جایگاه مدرسی و نیز ریاست مدرسه عالی شهید مطهری و حجه‌الاسلام قائم مقامی در کرسی استادی دانشگاه‌های تهران مشغول به کار می‌باشند.
علاوه بر این، بسیاری از اعضای شورای مرکزی در مناسبت‌های مختلف از سوی مؤسسات آموزشی، دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور برای سخنرانی و ارائه مشاوره‌های علمی و فرهنگی دعوت می‌شوند. تردیدی نیست که باوجود این فعالیت‌ها، مراکز عالی دانشگاهی و پژوهشی می‌تواند تحت تأثیر اقدامات اعضای جامعه روحانیت مبارز قررا گیرد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

گفتار چهارم: ساختار جامعه روحانیت مبارز
دبیر کل
دبیر کل جامعه روحانیت آیت‌الله مهدوی کنی از فعالان مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی است که سال‌های مبارزه در تبعیدگاه‌ها و زندانهای رژیم شاه حبس بوده و به واسطه مبارزات مداومش همواره در تعقیب و گریز عوامل اطلاعات ساواک قرار داشته است. مقارن پیروی انقلاب ایشان از سوی امام خمینی به عضویت شورای انقلاب درآمد. وی از فقهای برجسته و علمای مشهور تهران و مورد اعتماد مراجع عظام تقلید از جمله حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری به حساب می‌آید. ایشان به واسطه برخورداری از موقعیت ممتاز علمی ، اخلاقی و شخصیتی، نفوذ معنوی ویژه‌ای در بین اعضای شورای مرکزی جامعه روحانیت، مبلغان روحانی و توده مردم دارد.
آیت‌الله مهدوی کنی پس از پیروزی، مدتی نیز پست نخست وزیری را عهده‌دار بود و پس از آن تا سال ۱۳۷۵ هـ.ش همواره عهده‌دار مسئولیت دبیر کلی جامعه روحانیت بوده است. در این سال بنا به دلایلی که گفته می‌شد، مهم‌ترین آن کهولت سن بوده است، از این سمت استعفا داد و طی مدت کوتاهی از همین سال آیت‌الله امامی کاشانی دبیر کل این تشکل روحانی گردید اما با عدم پذیرش استعفای آیت‌الله مهدوی کنی و اصرار شورای مرکزی، مجدداً وی در این سمت ابقا شد(دارابی، ۱۳۷۵: ۴۵).
شایان ذکر است بر اساس ماده دوازدهم اساسنامه چهارم جامعه روحانیت، دبیر کل جامعه به مدت پنج سال از سوی شورای مرکزی انتخاب می‌شود و از اختیارات وسیعی برخوردار است.
وظایف دبیر کل به شرح ذیل می‌باشد:
۱- دبیر کل می‌تواند یک نفر از اعضای شورای مرکزی را به عنوان نماینده خود در هیئت اجرایی منصوب نماید؛
۲- نمایندگی جامعه در کلیه مجامع سیاسی،حقوقی، اجتماعی و امضاء اسناد مالی و تعهد آور و افتتاح حساب‌های بانکی؛
۳- اجرای کلیه مصوبات شورا؛
۴- تهیه گزارش عملکرد سالیانه جامعه و هیأت اجرایی و ارائه به شورای مرکزی؛
۵- اداره کلیه امور اجرایی، پیشنهاد معاونت سیاسی، معاونت فرهنگی، معاونت اجرایی، سخنگو و سایر مسئولین قسمت‌ها به شورای مرکزی و استخدام نیروهای لازم.
تبصره: دبیر کل می‌تواند با پیشنهاد خود و تصویب شورای مرکزی برای خود قائم مقام تعیین کند و تمام یا قسمتی از اختیارات یا وظایف خود را به وی تفویض نماید.
در حال حاضر طبق گفته حجه‌الاسلام والمسلمین سالک، سخنگوی جامعه روحانیت مبارز، طبق مصوبه شورای مرکزی آقایان آیت الله موحدی کرمانی و حجه‌الاسلام والمسلمین مطلبی به عنوان رییس جلسات جامعه روحانیت در صورت عدم حضور آیت‌الله مهدوی کنی انتخاب شده‌اند، همچنین آقایان سالک و نواب به عنوان منشی جلسات انتخاب شده‌اند.
اعضای شورای مرکزی
جامعه روحانیت یکی از تشکلهای منحصر به فرد فعال در صحنه سیاسی اجتماعی ایران است. هسته مرکزی این تشکل از اجتماع مشایخ و فرهیختگان روحانی تشکیل شده است. بر اساس ماده هفتم اساسنامه سوم، جامعه روحانیت مرکب از علمای متعهد استان تهران است که دارای سوابق علمی و تقوایی و فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی منطبق با اهداف جامعه روحانیت بوده و از حسن شهرت و مقبولیت نزد مردم برخوردار می‌باشند.
طبق ماده ۱۰ و ۱۱ اساسنامه چهارم مصوب ۲۲/۸/۸۶، شورای مرکزی جامعه از بین علما و روحانیونی که داری برجستگی‌های زیر باشند با شرایط و وظایف زیر تشکیل می‌گردد:
الف)شرایط عضویت
۱- گذراندن حداقل ۵ سال درس خارج
۲- حداقل سن ۳۰ سال
۳- مردمی و دارای حسن شهرت
۴- اعتقاد و التزام عملی به انقلاب اسلامی، امام (ره) ولایت فقیه و داشتن روحیه انقلابی
۵- عدم سوء پیشینه
۶- داشتن شم سیاسی، اعتقاد به کار تشکیلاتی، انضباط و مسئولیت‌پذیری
ب) وظایف و اختیارات شورای مرکزی
شورای مرکزی بالاترین رکن تصمیم‌گیری جامعه روحانیت مبارز و دارای وظایف و اختیارات زیر است:
۱- اقدام در جهت تحقق اهداف جامعه روحانیت مبارز
۲- بحث پیرامون مسائل مهم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی روز و اعلام موضوع در صورت لزوم
۳- تصویب برنامه و بودجه سالیانه
۴- نظارت بر حسن جریان امور جامعه روحانیت مبارز
۵- تعیین سیاستها و خط مشی جامعه روحانیت مبارز
۶- تصویب پیشنهادات دبیر کل و هیأت اجرایی
۷- نصب و عزل دبیر کل، هیأت اجرایی، معاونین و مسئولین واحدهای جامعه روحانیت مبارز
۸- تطبیق شرایط اعضا عمومی جامعه روحانیت و پذیرش آنان
۹- تعیین هیأت داوران
۱۰- ارائه رهنمودهای لازم به دبیر کل و هیأت اجرایی
براساس تبصره ماده یازده اساسنامه، شورای مرکزی با حضور ۲/۱ (یک دوم) اعضا رسمیت می‌یابد و مصوبات با ۳/۲ (دو سوم) اعضا حاضر تصویب می‌گردد.
اعضای برجسته جامعه تا سال ۱۳۸۵ که در شورای مرکزی آن عضویت دارند، ۳۲ نفر می‌باشند.