۹۱/۰

چای سبز

۶۰/۳۳

۲/۷۵

۲۰/۰

۲۳/۱

۹۶/۰

SEM

۰/۳۷

۰/۰۵۰

۰۰۷/۰

۰۷۰/۰

۰۳۶/۰

معنی داری

ns

ns

ns

ns

ns

ns اختلاف معنی دار نیست.
۴-۱۰- اثر گروه های آزمایشی بر روده باریک
۴-۱۰-۱- ارتفاع پرز، عرض پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت
در نواحی ابتدایی روده کوچک پرزها از بیشترین طول برخوردار هستند و در نواحی انتهایی روده طول پرزها کاهش مییابد. این روند برای عرض، ارتفاع، عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت نیز مشاهده میشود. پرزهای نزدیک ناحیه مزانتر روده از ارتفاع کمتر و عرض بیشتری برخوردار هستند. با توجه به اهمیت دوازدهه از نظر هضم و جذب مواد غذایی، در عمق کریپت و عرض پرزها تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما ارتفاع و نسبت ارتفاع به عمق کریپت پرزها در جوجههای تغذیه شده با پری بیوتیک به طور معنی داری افزایش نشان داد (p<0/05). اگرچه گروه پروبیوتیک نیز بطور نسبی از ارتفاع و نسبت ارتفاع به عمق کریپت بالاتری در مقایسه با گروه شاهد، چای کامبوچا و چای سبز برخوردار بود. ارتفاع، عرض، عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت در ناحیه ایلئوم فوقانی در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. اما در ناحیه ایلئوم تحتانی گروه های آنتی بیوتیک به طور معنی داری عمق کریپت را نسبت به گروه های پروبیوتیک، پری بیوتیک، چای کامبوچا و چای سبز کاهش بخشید (p<0/05). همچنین استفاده از آنتی بیوتیک به طور معنی داری نسبت ارتفاع به عمق کریپت را در مقایسه با گروه های پروبیوتیک، پری بیوتیک و چای سبز افزایش داد (p<0/05).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ون لیوون و همکاران(۲۰۰۴) نشان دادند که اثرات افزودنیهای رشد میتواند مرتبط با مرفولوژی مخاط روده باشد. کاهش رشد میتواند در اثر رقابت برای مواد مغذی با میزبان یا به علت تشکیل متابولیتهای کاهنده رشد در روده و اثرات منفی بر مخاط روده کوچک باشد.
مواد مغذی و همچنین افزودنیهای خوراک میتوانند روی مرفولوژی روده کوچک در طیور اثر گذار باشند. در آزمایشی یسار و همکاران (۱۹۹۹) مشاهده کردند که جوجههایی که از جیرههای مرطوب نسبت به جیرههای خشک استفاده کردند، ارتفاع پرز بیشتر و عمق کریپت در دوازدهه، ایلئوم فوقانی و ایلئوم تحتانی، سکوم و کولون کاهش پیدا کرد که این نکته نشان دهنده اثرات جیره بر مرفولوژی روده میباشد.
پلیکانو وهمکاران (۲۰۰۵) و لودی و همکاران (۲۰۰۴) گزارش کردند که مکمل مانان اولیگوساکارید (MOS) ارتفاع پرز دوازدهه را افزایش داده است. هرچند این نتایج مخالف با گزارش سانتوز و همکاران (۲۰۰۴) میباشد که اختلافی را در ارتفاع پرز دوازدهه با بهره گرفتن از مکمل مانان اولیگوساکارید مشاهده نکردند. در آزمایشی لودی (۲۰۰۳) گزارش کرد که MOS جیرهای ارتفاع پرز دوازدهه را در ۲۱ روزگی افزایش داده است.
در تحقیقی آیجی و کورکر (۲۰۰۱) گزارش کرد ریز مغذیها، مرفولوژی رودهای را تحت تأثیر قرار میدهند. این محققین مشاهده کردند جوجههایی که از MOS در سطح ۵ گرم در کیلوگرم استفاده کردند، ارتفاع پرز در ایلئوم فوقانی در ۲۸ روزگی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود، در حالیکه عمق کریپت در ایلئوم فوقانی و ایلئوم تحتانی و ارتفاع پرز در ایلئوم تحتانی به طور معنی داری تحت تأثیر قرار نگرفت. در مطالعهای ساکاتا (۱۹۸۷) بیان نمود افزایش فعالیت روده کوچک ممکن است بر ترشح و مرفولوژی روده کوچک تأثیر بگذارد.
تغییرات طول پرز، سطح سلول و تعداد سلولهای روده به صورت افزایش وزن منعکس میشود. تشفام و همکاران (۱۳۸۴) اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بر مرفولوژی روده جوجههای گوشتی را بررسی نمود، پروبیوتیک مورد استفاده موجب افزایش طول پرزهای روده در سن ۴۲ روزگی شد و عمق کریپت در ابتدای روده کاهش یافت.
در بررسی سانتین و همکاران (۲۰۰۱) تغذیه ساکارومایسس سرویسیه ارتفاع پرز را در ۷ روزگی نسبت به کنترل به طور معنی داری افزایش داد. سامانیا و یامااوچی (۲۰۰۲) گزارش دادند که ارتفاع پرز در دوازدهه و ایلئوم تحتانی در گروه تغذیه شده با باسیلوس سابتلیس در ۲۸ روزگی افزایش نشان داد. هرچند که در آزمایش دجووینو و همکاران (۲۰۰۵) پروبیوتیک چند گونه مورد آزمایش بر مرفولوژی روده با تغذیه جیره حاوی پروتئین با کیفیت متفاوت، اثر معنی دار در استفاده از پروبیوتیک مشاهده نشد. علاوه براین برادلی و همکاران (۱۹۹۴)، اثر ساکارومایسس سرویزیه واریته بولاردی را بر مرفولوژی روده بوقلمون نر بررسی کردند. در گروه های تغذیه شده با مخمر تعداد سلولهای جامی در هر میلی متر از طول پرز و عمق کریپت کاهش یافت، ولی تیمار بر طول و عرض پرزها بی اثر بود. نظر به مطالب بیان شده شاید بتوان اثر چای کامبوچا روی عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت را در ارتباط با خاصیت پروبیوتیکی چای کامبوچا دانست.
اثرات پری بیوتیک میتواند از طریق کاهش باکتریهای رودهای بیماریزا و غیر بیماریزا توسط کاهش pH که این کاهش pH از طریق افزایش سطوح اسید لاکتیک در سکوم میباشد، صورت گیرد (چویت و همکاران، ۱۹۹۴). برخی از باکتریهای بیماریزا که ممکن است به سطح مخاط بچسبند، به مکانهای اتصال MOS متصل شده و بنابراین تعداد این باکتریها از این طریق کاهش پیدا میکند. اثرات مثبت استفاده از پری بیوتیک بر مخاط رودهای میتواند از طریق افزایش ارتفاع پرز در هر سه بخش روده کوچک پرندگان مکمل شده با MOS صورت گیرد (موکاری و مایورکا، ۲۰۰۰).
هر چه طول پرزها بیشتر باشد، ظرفیت جذبی روده کوچک بیشتر است. پرز بلندتر سبب ممانعت از عبور سریعتر، کاهش رطوبت محتویات و کاهش ضریب تبدیل غذایی میشود. در جریان مهاجرت سلولهای انتروسیت به سوی راس پرز، این سلولها کارایی کامل خود را بدست میآورند. مهاجرت انتروسیتها به سمت راس در تعادل با از دست رفتن آنها در اثر ریزش و صدمه دیدن آنها میباشد. هنگامی که در اثر حضور تعداد زیاد باکتریهای بیماریزا، انتروسیتها به مقدار زیادی از دست بروند، عمق کریپتها افزایش خواهد یافت (دیسکپر و همکاران، ۲۰۰۳).
در تحقیق پلیکانو و همکاران (۲۰۰۵) ارتفاع پرز در ایلئوم فوقانی جوجههای گوشتی با بهره گرفتن از مکمل MOS نیز نسبت به گروه شاهد دارای پرز بلندتری بود. بر طبق نظریه آیجی و تیوی (۱۹۹۸) برخی از باکتریها ممکن است به مکانهای مخصوص پری بیوتیک متصل شوند و تعداد باکتریها و چسبندگی به مخاط رودهای کاهش پیدا کند، بنابراین باعث عفونت پایینتر و افزایش در جذب مواد مغذی در دسترس میشود، مکانیسمی که بطور مستقیم در بازیافت مخاط رودهای و افزایش ارتفاع پرز اثر میگذارد. در مطالعهای، رادکی و یوکایاما (۱۹۹۱) شرح داد که وقتی پری بیوتیکها به جیره اضافه میشوند، تخمیر شده و باعث رشد و پایداری جمعیت باکتریهایی مخصوص که تولید اسید آلی میکنند، میشوند، بنابراین pH لومن رودهای کاهش پیدا میکند و توأم با دیگر مواد آنتی باکتریال و آنزیمهای تولید شده بوسیله بعضی باکتریها، میکروارگانیسمهای بیماریزا را که حساس به pH هستند مانند ای. کولای، کلستریدیوم و سالمونلا کاهش میدهند، در نتیجه ارتفاع پرز ممکن است افزایش یابد.
لاکتوباسیلها به همراه بیفیدوباکتریها با تولید اسید لاکتیک و همچنین کاهش pH میتوانند مانع رشد باکتریهای بیماریزا شود (وانگ و جیبسون، ۱۹۹۳).
حداکثر ظرفیت هضم و جذب در ناحیه لومینال بزرگ با ارتفاع بالای پرز و انتروسیت بالغ صورت میگیرد و برای توسعه حیوان ضروری به نظر میرسد ( سرا و همکارن، ۱۹۹۸). در نواحی ابتدای روده کوچک، پرزها بیشترین طول را دارند و در انتهای روده طول پرزها کاهش مییابد، این روند برای عرض پرز، عمق کریپت و نسبت طول پرز به عمق کریپت نیز مشاهده میشود. در آزمایش پلیکانو و همکاران (۲۰۰۵) ارتفاع پرز در ایلئوم تحتانی در جوجههای گوشتی با بهره گرفتن از مکمل MOS نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد. این نتایج مخالف با گزارش سانتین و همکارن (۲۰۰۱) میباشد که اختلافی را در ارتفاع پرز ایلئوم تحتانی جوجههای گوشتی با بهره گرفتن از مکمل MOS مشاهده نکردند. در بررسی رولز و همکاران (۱۹۷۸) نسبت جایگزینی سلولهای پوششی روده در موشها و جوجههای عاری از میکروب، حدود ۵۰ درصد گروه شاهد بود. کریپتهای لیبر کوهن از طریق تقسیم میتوز مسئول تولید سلولهای اپیتلیال پرزها هستند. بیشترین ظرفیت هضم و جذب به وسلیه سطح لامینال وسیع و با پرزهای طویل دارای انتروسیتهای بالغ حاصل میشود (پلیکانو و همکاران، ۲۰۰۵). انرژی ذخیره شده از کاهش میزان بازچرخ سلولهای اپیتلیال میتواند توسط پرنده صرف تولید بافتهای دیگر و در نتیجه افزایش رشد شود (برادلی و همکارن، ۱۹۹۴). در جریان مهاجرت سلولهای انتروسیت به سمت راس پرز، این سلولها کارایی کامل خود را بدست میآورند، مهاجرت انتروسیتها به سمت راس پرز در تعادل با از دست رفتن آنها در اثر ریزش و صدمه دیدن آنها میباشد. هنگامی که در اثر حضور تعداد زیاد باکتریهای بیماریزا، انتروسیتها به مقدار زیادی از دست بروند، عمق کریپتها افزایش خواهد یافت (دسچپر و همکاران، ۲۰۰۳).
در تحقیق پلیکانو و همکاران (۲۰۰۵) عمق کریپت در هر سه ناحیه روده در گروه تغذیه شده با پروبیوتیک تک سویه به طور معنی داری نسبت به شاهد و پروبیوتیک چندگونه افزایش یافته بود (۰۱/۰ >P). ژانک و همکاران (۲۰۰۵) اثر مخمر، عمق کریپت در ایلئوم تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت.
عمق کریپت پرز حاوی سلولهای تخصص یافته شامل، سلولهای جذبی، سلولهای گابلت و سلولهای تولیدی که مسئول تولید مخاط و جایگزینی سلولهای پی یر میباشد. به دلیل اینکه سلولهای گابلت در کریپت تولید میشوند، کریپت عمیقتر میتواند منعکس کننده افزایش تراکم سلولهای گابلت باشد (آیاب و همکاران، ۲۰۰۰). بنابراین افزایش عمق کریپت، نشان دهنده افزایش فعالیت تکثیری سلولهای آن است. سلولهای گابلت ترکیبات گلیکوپروتئینی که به عنوان مخاط شناخته میشوند را ترشح میکنند که لایه مخاطی را که از سطح رودهای در برابر آسیب باکتریها و سموم محیطی محافظت میکند را شکل میدهند (فورستنر، ۱۹۷۸). همچنین مخاط به عنوان سوبسترا برای تخمیر مورد استفاده باکتریهای مقیم روده قرار میگیرد و نیز میتواند به عنوان یک مکان چسبیدن باکتریها به سطح رودهای محسوب شوند (ویمال و همکاران، ۲۰۰۰) و از این نکته نتیجه میشود که بین باکتریهای مفید و بیماریزا برای چسبیدن به این محل رقابت وجود دارد (کراون و ویلیامز، ۱۹۹۸). بنابراین مخاط نقش مهمی را در محافظت روده در برابر باکتریهای بیماریزا ایفا میکند. سنتز و ترشح مخاط تحت تأثیر جیره قرار میگیرند.
در مطالعهای اسمیرنوو و همکاران (۲۰۰۵) مشاهده کردند که تراکم سلولهای گابلت در ایلئوم فوقانی و ایلئوم تحتانی بیشتر و سطوح گلیکوپروتئین مخاط در دوازدهه در جوجههایی که از مکمل آنتی بیوتیک نسبت به گروه شاهد استفاده کردند، پایینتر بود.
فعالیت میتوزی و میزان مهاجرت سلولهای اپیتلیال رودهای با بهره گرفتن از مکمل آنتی بیوتیک و همچنین در حیوانات عاری از میکروب در مقایسه با گروه شاهد کاهش پیدا میکند (خوری و همکاران، ۱۹۶۹). تغییرات مرفولوژی در دیواره روده مانند التهاب و افزایش در ضخامت لامینا پروپریا، پرز، وزن روده و فعالیت میتوزی سلولهای اپیتلیال در ارتباط با تعداد بالای باکتری در روده گزارش شده است (خوری و همکاران، ۱۹۶۹).
کاهش در ارتفاع و عرض پرزها با نزدیک شدن به انتهای روده، نشان میدهد که از سطح جذب در انتهای روده کاسته شده است. کاهش نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت، بیانگر کاهش ارتفاع پرز و همچنین افزایش عمق کریپت میباشد، این نشان میدهد که از تعداد سلولهای جاذب کاسته شده ولی به تعداد سلولهای ترشحی (گابلت) افزوده شده است (اسچنیمان، ۱۹۸۲).
جدول ۴-۱۴- مقایسه میانگین مرفولوژی پرز روده باریک جوجههای گوشتی در سن ۴۲ روزگی