• . مرتضی شجاری، «آفرینش بر اساس عشق و قاعده ی الواحد از دیدگاه ابن عربی»، مقالات پژوهشی دانشگاه قم، ۱۰(۱۳۸۸): ۸۸. ↑
  • . صدرالدین محمد شیرازی، الشواهد الربوبیه، (تصحیح و تعلیق: سید جلال الدین آشتیانی)، ص ۵۰. ↑
  • .همان. ↑
  • . قصص، ۸۸.. «جز ذات او همه چیز نابودشونده است». ↑
      • . محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، (ترجمه: محمدباقرموسوی همدانی)، ج ۱۲، ص ۵۷-۵۶؛ ابراهیم، ۱۹-۲۰. ﴿أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحقِّ إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ﴾ «مگر نمی دانی که خدا آسمان ها و زمین را به حق آفرید؟ اگر بخواهید، شما را می برد و خلقی تازه می آورد و این کار برای خدا دشوار نیست». ↑

    (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

  • . همان، ج ۱۵، ص۱۰۵؛ همان، ج ۱۹، ص ۴۹۶-۴۹۷. ↑
  • . ص،۲۷.«و آسمان و زمین و آن چه را که میان این دو است به باطل نیافریدیم این گمان کسانى است که کافر شده و حق‏پوشى کرده‌اند؛ پس واى از آتش بر کسانى که کافر شده‏اند». ↑
  • . محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، (موسسه ی الاعلمی للمطبوعات)، ج۴، ص۸۷. ↑
  • . همو، بررسی های اسلامی، چاپ دوم ، (قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۸)، ج۲، ص۱۹۰. ↑
  • . سورۀانفال، آیۀ ۴٢ . «تا کسى که بایدهلاک شود با دلیلى روشن هلاک گردد و کسى که بایدزنده شود با دلیلى واضح زنده بماند و خداست که در حقیقت‏شنواى داناست». ↑
  • . صدرالدین محمد شیرازی، المظاهر الالهیه، (محقق: محمد خامنه ای)، صص ۶۴-۶۶. ↑
  • . موسی عمید، مقدمه ی رساله در حقیقت و کیفیت سلسله ی موجودات، چاپ دوم، (همدان: انجمن آثار، ۱۳۸۳)، ص۱۲. ↑
  • . سعید رحیمیان، فیض و فاعلیت وجودی از فلوطین تا صدرالمتألهین، چاپ اول، (قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۱)، ص ۳۶-۳۷. ↑
  • . همان، ص ۷۵. ↑
  • . همان، ص ۴۰، ۳۵، ۴۲، ۷۵. ↑
  • . همان، ص ۱۰۴؛ نک: ابو نصر فارابی، السیاسه المدینه، (تحقیق: علی بوملحم)، چاپ اول، (بیروت: انتشارات مکتبه الهلال، بی تا)، ص ۲۲. ↑
  • . محمد بدرالدین حلبی، النصوص الکلم(شرح فصوص الحکم)، چاپ اول، (مصر: انتشارات مطبعه الساده، ۱۳۲۵ق)، ص ۱۳۳. ↑
  • . رحیم لطیفی، «اثبات امامت و واسط ی فیض»، مجله ی کلام و عرفان،۱، ۲(۱۳۸۶): ۴۹. ↑
  • . عین الله خادمی، «نظریه ی صدرا در باره ی چگونگی پیدایش کثیر از واحد(نظام فیض)»، نامه ی فلسفی، ۱(۱۳۸۴): ۷۴. ↑
  • . خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، (تحقیق: مهدی مخزومی)، (بیروت: انتشارات مکتبه الهلال، بی تا)، ج۷، ص۶۵. ↑
  • . محمدبن مکرم ابن منظور، لسان العرب، (انتشارات دارالصاد)، ج۱۱، ص ۲۵۰. ↑
  • . مائده، ۸۳. ﴿تَرَى أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ..﴾. ↑
  • . شیخ ابو جعفر طوسی، مصباح المتهجد، چاپ اول، (بیروت: انتشارات مؤسسه فقه الشیعه، بی تا)، ص ۱۵۷. ↑
  • . فیض تجلی دائم، پیوسته و همیشگی است. ر.ک: شیخ محمود شبستری، شرح گلشن راز، (تصحیح: عسکر حقوقی)، چاپ دوم، (تهران: هیرمند، ۱۳۷۲)، ص ۷۵. ↑
  • . ابی البقاء کفوی، الکلیات و الفروق اللغویه، چاپ دوم، (بیروت: انتشارات الرساله، ۱۴۱۳)،ص ۶۹۲. ↑
  • . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، ج۲، ص۳۵۴. ↑
  • . همان، ص ۳۵۷. ↑
  • . سید شریف جرجانی، التعریفات، (تحقیق: عبدالرحمن عمیره)، چاپ اول، (بیروت: عالم الکتب، ۱۴۰۷)، ص۲۱۷. ↑
  • . رحیم لطیفی، «اثبات امامت و واسطه ی فیض»، کلام و عرفان، ۱، ۲(۱۳۸۶): ۴۸. ↑
  • . سعید رحیمیان، ص۱۸۵. ↑
  • . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه،(حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۶، ص ۳۳۳؛ همان، ج۲، ص۲۸۱. ↑
  • . همان، ج ۶، ص ۳۳۳. ↑
  • . همان، ج۲، ص ۲۷۹. ↑
  • . همان، صص ۳۶۷-۳۷۹. ↑
  • . همو، الشواهد الربوبیه، (ترجمه: جواد مصلح)، ص ۲۱۵. ↑
  • . همو، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۲، ص۱۸۶. ↑
  • . همان، ج۸ صص ۳و۴. ↑
  • . همان، ج۷، ص۱۴۹. ↑
  • . همان، ج۱، ص۴. ↑
  • . همان،، ج۲، ص۱۸۶. ↑
  • . همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۲، ص۲۶۶. ↑
  • . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه،(حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۸، ص ۱۰۴؛ همان، ج ۹، ص ۳۵۷. ↑
  • . همان، ج۲، ص۲۲۶. ↑
  • . همان، ص ۱۸۹. ↑
  • . همان. ↑
  • . همان، ج۶، ص۲۶۹. ↑
  • . همان. ↑
  • . سعید رحیمیان، ص ۱۹۴. ↑
  • ۲. صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۸ ، ص۴. ↑
  • . همان، ص۸۴.. ↑
  • . سعید رحیمیان، ص ۱۹۵. ↑
  • . «انّ الأیجاد مطلقا منه تعالی و انّ الوسائط هی مخصصات و مرجهات لایجاده او جهات مکثرات لفعله و افاضته وجوده …..» ر.ک: صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج ۹، ص۱۹۲. ↑
  • . همان، ص۱۴۱. ↑
  • . سعید رحیمیان، ص ۱۹۶. ↑
  • . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۶، صص۲۸۰-۲۸۲. ↑
  • . سعید رحیمیان، ص ۱۹۶. ↑
  • .صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۹، صص۱۴۲-۱۴۳. ↑
  • . سعید رحیمیان، ص ۱۹۶. ↑
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...