برخی توانایی‌های درک و شناخت مفاهیم، از مبانی سواد دیداری بهره می‌گیرد. برای نمونه، قدرت درک و شناخت معانی در علامت‌های خیابانی‌‌ و نمادهای ‌‌بین‌المللی‌‌ را می‌توان از زمره تأثیرهای سواد دیداری دانست. استفاده از این توانایی به آدمی کمک می‌کند تا مفهوم مخفی و نهفته در واحد دیداری را شناسایی کند و از آن در برقراری ارتباط‌های گوناگون خود با دیگران و محیط بهر ه گیرد. در واقع سواد دیداری عبارت است از مهار ‌تنهایی که به انسان توانایی می‌دهد تا محمل‌های دیداری را درک کند و از آن ها استفاده کند.

درک و تفسیر سطوح کیفی اطلاعات با بهره گرفتن از سواد دیداری، از زمره فواید آن به شمار می‌رود. با استفاده سودمند از مهارت سواد دیداری، قدرت فهم و شناخت بهتـر مفـاهیم در نگـاره تصویری افزایش می‌یابد. می‌توانیم با بهره گرفتن از این توانایی، گستره معنایی بسیاری را در قالب تصاویر بیان کنیم و توانمندی‌های شناختی و ادراکی خویش را ارتقا بخشیم.

تحلیل و بررسی اطلاعات به شیوه دیداری، رتبه بالایی در یادگیری دارد و توان شناسایی و تشریح معنای موجود در فقرهای دیداری می‌تواند به آموزش مناسب­تری منجر شود. تقویت قدرت دریافت و شناخت دیداری می‌تواند با تکیه بر قدرت تحلیل و بررسی معنای نگاره‌ها، شکل‌ها، نمادها و نشانه های دیداری، به تقویت مهارت‌های سواد دیداری سواد دیداری یاری رساند.

۲-۵: گرافیک

گرافیک در معنای لغت ‌به معنی ترسیم و نگارش است. گرافیک در دو مفهوم قدیم (سنتی) و جدید (نوین) متمایز می‌گردد که در مرز بین این دو پدیده چاپ قرار دارد. منظور از چاپ انواع و اقسام چاپ است. گرافیک (قدیم) یا همان سنتی شامل خطاطی، نقاشی دو بعدی، کنده کاری می‌باشد که بیشترین شکل آن در آرایش کتاب‌هاست که محصول کار نقاش، خوشنویس، تذهیب‌کار و جلدساز می‌باشد. و اما گرافیک (نوین) یا مدرن علاوه بر کتاب آرایی در قسمت تبلیغات تجارتی، اعلانات دیواری و مطبوعاتی و نشان‌ها (لوگوها) و غیره می‌باشد و حتی در سینما و تلویزیون هم کاربرد دارد. مثل عنوان‌بندی فیلم و تصاویر متحرک طراحی شده. هنر گرافیک نوین با مسائل ارتباط محیطی نیز تداخل دارد، پس این هنر علاوه بر خط و رنگ، به عناصر بصری دیگری چون حجم و نور کمک می‌گیرد.

گرافیک حیطه‌ای از هنرهای تجسمی است و دارای کاربردهای متنوع و گسترده‌ای می‌باشد. گرافیک یا به عبارت کامل‌تر طراحی گرافیک^[۶۱]، به کارگیری تکنیک‌های مختلف خلق آثار دوبعدی بر روی سطوح مختلف نظیر کاغذ، دیوار، بوم، فلز، چوب، پارچه، پلاستیک، نمایشگر رایانه، سنگ و … است که در جهت رساندن پیامی خاص به بیننده انجام بپذیرد. از جملۀ این تکنیک‌ها می‌توان به: عکاسی، اچینگ، نقاشی، روش‌های مختلف چاپ اشاره نمود. در هنر طراحی گرافیک از عکس، تکنیک‌های مختلف طراحی (مداد، کنته، ذغال، پاستل گچی، پاستل روغنی، قلم و مرکب، مداد رنگی)، تکنیک‌های مختلف نقاشی (رنگ و روغن، آبرنگ، گواش، رنگ‌های آکریلیک)، کلاژ، انواع روش‌های چاپ دستی (سیلک اسکرین و باتیک) و هرنوع روش خلق تصویر استفاده می‌شود.

تعریف جلالی: گرافیک یک اثر هنریست که می­خواهد پیامی رااز طریق بصری در کوتاه‌ترین زمان ممکن به مخاطب برساند.

۲-۶: گرافیک رایانه‌ای

یکی از پایه های اصلی دیگر مصورسازی، گرافیک رایانه‌ای است. گرافیک رایانه‌ای روشی است برای ارائه­ مطالب در قالب تصویری، که در مقابل روش ارائه­ داده ها با بهره‌گیری از نویسه‌های عددی و حرفی قرار می‌گیرد. مصادیق شناخته شده گرافیکی، جدول‌ها و نمودارها هستند که کاربرد وسیعی در نمایش داده ها بر عهده دارند. امروزه فعالیت‌های حرفه‌ای مربوط به بخش نرم افزارها و بهره گیری از داده های ارائه شده در محیط رقومی، با بهره گرفتن از شیوه های ارائه تصویری و گرافیکی از اطلاعات، دارای کاربرد بیشتری هستند؛ به گونه‌ای که شرکت‌های بزرگ رایانه‌ای نظیر « مایکروسافت» سرمایه گذاری قابل توجهی در بخش گرافیک رایانه‌ای، و نیز مصورسازی به انجام رسانده اند. سیستم عامل مشهور «ویندوز» در حال حاضر به سوی مصورسازی فرمان‌ها و فرآیندهای اجرای برنامه گرایش پیدا کرده، و از کاربردهای گرافیک رایانه‌ای استفاده قابل ملاحظه‌ای داشته است. این وضعیت در تارنما‌های موجود در محیط وب نیز به چشم می‌خورد. تارنما‌های زیادی در برنامه‌نویسی و ایجاد صفحات وب از فنون مصورسازی بهره می‌گیرند، که بر مبنای گرافیک رایانه‌ای بنا نهاده شده است. نمایش دیداری اطلاعات و شیوه های فراوان آن با رشدی بالارونده، در حال گسترش و نفوذ به محیط‌های رقومی می‌باشد. در ایجاد محیط‌های گرافیکی برای داده ها، ما همواره با انواع خاصی از آن ها مواجه می‌شویم که هر یک از آن ها کاربرد ویژه­ی خود را دارد.

گرافیک رایانه‌ای یکی از حوزه های محاسبات دیداری است، که شخص می‌تواند به صورت مصنوعی با بهره گرفتن از رایانه ها به تولید تصاویر و کامل کردن یا تغییر دادن اطلاعات فضایی و تصویری، در قالب نمونه‌ای از جهان واقعی بپردازد. ویلیام فِتر در سال ۱۹۶۰ اصطلاح گرافیک رایانه‌ای را برای توصیف فعالیت خود در شرکت «بوئینگ» به کاربرد. اولین پیشرفت اساسی در عرصه­ گرافیک رایانه‌ای توسعه «اسکِچْ پَد» در سال ۱۹۶۲ توسط ایوان ساترلند بود. این محصول عبارت بود از یک برنامه رایانه‌ای متحول شده که سبب تغییرات بنیادی در نحوه ارتباط افراد با رایانه شد. گرافیک رایانه‌ای می‌تواند به چند حوزه تقسیم شود، که اجرای سه بعدی بلادرنگ (بیشتر در بازی‌های ویدئویی کاربرد دارد)، تصاویر متحرک رایانه­ای، تدوین جلوه‌های ویژ (به طور معمول در فیلم و تلویزیون کاربرد دارد)، تدوین تصویر و الگوسازی (مورد استفاده در مهندسی و پزشکی) برخی از انواع آن به شمار می‌آید (ویکیپدیا) گرافیک رایانه‌ای از عناصر سازنده مهم در مصورسازی است و فرایند مصورسازی با تکیه بر فنون متعدد گرافیک رایانه‌ای توانسته است به توسعه و پیشرفت‌های قابل توجهی دست یابد (درودی، ۱۳۸۸؛ ص ۶).

۲-۷: مصورسازی

مصورسازی رویکردهای جدیدی است که توانایی تصمیم‌گیری بر مبنای داده را سریع‌تر، دقیق‌تر و همراه با تلاش شناختی کمتر فراهم می‌سازد، و نیاز به آموزش برای درک اطلاعات را کاهش می‌دهد.

مصورسازی با بهره‌گیری از شیوه ها و فنون گوناگون به تناسب نوع، ساختار و ترکیب اطلاعات، به تفهیم و درک بیشتر آن یاری می‌رساند. این فرایند نوین با تاثیری شگرف در حوزه های متعدد علمی و حرفه‌ای، سبب ایجاد تحولات مهمی در شیوه های ارائه و بازنمایی اطلاعات شده، و به یاری متخصصان برای درک مناسب از اطلاعات شتافته است.