سرد

سرد

سرد

سرد

سرد

سرد

سرد

سرد

*در صورتی که وزش بادی با سرعت یک متر بر ثانیه بوزد، هوا سرد خواهد بود
با توجه به جدول (۴)ماه خرداد از نظر زمانی بهترین زمان برای گردشگری در منطقه فیروزکوه و تنگه واشی می باشدو با توجه به جاذبه های گردشگری بسیار زیاد در منطقه ی فیروزکوه هر چه شرایط محیطی بهتر باشد توانایی پذیرش توریست در منطقه نیز افزایش می یابد.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۴-۴- زمین شناسی و ژئوتوریسم
تنگه واشی در مختصات ۵۲ ۳۵ درجه شرقی و ۴۳ ۵۲ درجه شمالی و به ارتفاع ۲۱۸۰ متر از سطح دریا در ۱۳ کیلومتری شمال شهرستان فیروزکوه و یال جنوبی البرز مرکزی قرار دارد. این دره به نظر یک دره فرسایشی است که رودخانه واشی که ازکوه واشی، واقع در۶ کیلومتری شمال شرقی جلیزجند سرچشمه گرفته از درون آن عبور می‌کند. رشته کوه البرز شامل بلندی‌های شمال صفحه زمین‌ساختی ایران با روند کلی خاوری- باختری است. در شکل‌گیری این رشته‌کوه در لبه شمالی صفحه ایران برخورد صفحات زمین‌ساختی ایران و توران نقش اساسی داشته است. کهن‌ترین سنگ‌های رخنمون شده البرز، سازند کهر شامل سنگ‌های رسوبی (رسوبی آواری مانند ماسه‌سنگ، سیلت وشیل و همچنین کربناته مانند دولومیت) و آذرین است. این سازند دارای فسیل‌های آکریتارک است که با بررسی آنها سن این سنگ‌ها زمان نئوپروتروزوییک (حدود ۵۷۰ میلیون سال پیش) تعیین شده است.
شکل ۴-۵
این منطقه از لحاظ تکتونیکی فعال است. از مهمترین پدیده‌های ساختمانی این منطقه می‌توان به گسل فیروزکوه اشاره کرد که در منطقه فیروزکوه با درازای ۵۵ کیلومتر با روند N-60 و شیب به سمت جنوب شرق قرار دارد. سازوکار این گسل جنبا راستالغز چپگرد با یک مولفه کششی کوچک است. همچنین چین‌خوردگی‌هایی در دو سوی تنگه در واحدهای سازند کرج به صورت تاقدیس‌ها و ناودیس‌های متوالی قرار دارند.
واحدهای سنگی تنگه واشی بیشتر شامل واحدهای سازند کرج (ائوسن)، ماسه‌سنگ‌ها و شیل‌های سازند شمشک و آهک‌های سازند لار هستند.
در شمال فیروزکوه، مسیر به سوی تنگه را از لحاظ ساختمان و واحدهای سنگی منطقه می‌توان به چند بخش تقسیم کرد:
۱-از فیروزکوه تا ابتدای تنگه که شامل:
-رسوبات مخروط افکنه‌ای پلیستوسن به صورت گسترده‌ای تا فاصله ۹ کیلومتری شمال فیروزکوه.
- واحدهای سازند کرج به سن ائوسن شامل توف، داسیت و شیل‌های سیاه و سبز- کرم که در دو سوی تنگه تاقدیس‌ها و ناودیس‌های متوالی را شکل داده‌اند.
۲-تنگه واشی (ابتدای مسیر تنگه تا ابتدای دشت ساواشی):
شامل سنگ‌های آهکی سازند لار به سن ژوراسیک پایانی و صخره‌ساز است که در اینجا حدود ۱۰۰ متر ارتفاع دارند.
۳-دشت ساواشی:
شامل سنگ‌های آهکی سازند لار و ماسه‌سنگ‌ها و شیل‌های سازند شمشک به سن ژوراسیک است.
۴- مسیر تنگه دوم (تنگه سا) تا آبشار (به سوی شمال):
-واحدهای سازند کرج در سمت شمال و شرق مسیر دیده می‌شوند.
-واحدهای آهکی سازند لار در سمت غرب مسیر وجود دارند.
۵-دریاچه ساح:
در واحدهای سازند کرج قرار دارد که ملافیرها و ژیپس‌های کرتاسه در غرب آن دیده می‌شوند.
شکل ۴-۶
نقشه ۴-۳ نقشه زمین شناسی
۴-۵- ژئومورفولوژی وژئوتوریسم
حوزه آبخیز جلیزجند غالبا تحت تاثیر فرسایش آبی قرار دارد که به اشکال مختلف مشاهده می‏شود. لذا فرسایش حوزه مطالعاتی از نوع آبی، ‌و فرسایش بادی مشاهده نگردیده است. اشکال فرسایش حوزه جلیزجند به صورت سطحی ( ورقه‏ای) و شیاری و آبراهه‏ای و رودخانه‏ای و لغزشی می‏باشد. در بعضی قسمتها و به صورت موضعی فرسایش انحلالی در مناطق توده سنگی. و فرسایش واریزه‏ای در قسمتی از دامنه‏ها مشاهده گردید.
۴-۶- خاک و ژئوتوریسم
با بهره گرفتن از خصوصیات (Geopedology) اراضی حوزه، واحدهای مطالعاتی نقشه(Land components) تفکیک و ترسیم گردیده است و براساس مطالعات خاک و نتایج حاصله از سایر بخشهای مطالعاتی کلاسهای تناسب اراضی تعیین و تشخیص نموده است.
خلاصه مشخصات واحدهای مطالعات به شرح ذیل می‌باشد:
M1-1: کوههای توده‌سنگی (Rock Mass) با بیش از ۷۵ درصد سطح رخنمون سنگی و کمتر از ۲۵ درصد سطح آن دارای خاک کم عمق، با مساحت ۹/۳۶۸۲ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۲۱٫ ۹۴ می‎باشد.
M2-1: کوههای برونزد سنگی (Rock out crops) با رخنمون سنگی ۶۰ درصد و در ۴۰ درصد سطح دارای خاک نیمه‌عمیق، بافت خاک سطحی و عمقی سنگین سنگریزه‌دار، با مساحت ۱/۱۷۷۵ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۵۸/۱۰ می‌باشد.
M3-1: کوههای با پوشش خاکی (Covered) با خاک نیمه‌عمیق، بافت خاک سطحی متوسط و عمقی سنگین سنگریزه‌دار، با مساحت ۹/۶۸۴۱ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۶/۴۰ می‌باشد.
M4-1: کوههای با پتانسیل فرسایش لغزشی (Land slide) دارای خاک نیمه‌عمیق، بافت خاک سطحی متوسط و عمقی سنگین سنگریزه‌دار، با مساحت ۷/۶۴۲۷ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۸۳/۳ می‌باشد.
H1-1: تپه‌های برونزد سنگی (Rock out crops) با ۵۰ درصد سطح رخنمون سنگی، دارای خاک نیمه‌عمیق، بافت خاک سطحی و عمقی سنگین سنگریزه‌دار با مساحت ۹۳/۷۱۵ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۳۰/۴ می‌باشد.
H2-1: تپه‌های با پوشش خاکی (Covered) دارای خاک نیمه‌عمیق و بافت خاک سطحی متوسط و عمقی سنگین سنگریزه‌دار با مساحت ۶/۵۳۲ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۱۷/۳ می‌باشد.
H3-1: شامل تپه‌های کم‌شیب و همراه با فلاتها دارای خاک عمیق، بافت خاک سطحی سنگین و عمقی خیلی سنگین، با مساحت ۵/۱۱۶۶ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۹۵/۶ می‌باشد.
T1-1: فلاتها (تراسهای رودخانه‌ای)، دارای خاک خیلی عمیق، بافت خاک سطحی سنگین و عمقی خیلی سنگین، با مساحت ۱۴۴۸ هکتار و درصد نسبت به مساحت کل حوزه ۶۳/۸ می‌باشد.
جدول شماره۴-۱۸ مساحت پراکنش اجزاء واحدهای اراضی در واحدهای هیدرولوژیکی (زیرحوزه‌ها) ـ هکتار