در رشته فوتبال مهارت های عمومی تکنیکی شامل دریبل زدن ، شوت زدن ، سر زدن ،پاس دادن و کنترل توپ است .

از آنجا که در این پژوهش ، مورد مطالعه ما بازیکنان شاغل در لیگ برتر هستند و از این مهارت های عمومی برخوردار هستند پس از شاخص تجربه که به ۳ زیر شاخص تعداد بازی ملی ، باشگاهی و بین‌المللی تقسیم بندی می شود جهت سنجش این آمادگی استفاده می‌کنیم .

۲-۲-۱-۵-آمادگی تاکتیکی :

مهارت های تاکتیکی عبارتند از تصمیم ها و اعمال بازیکن در رقابت به منظور کسب برتری بر تیم یا بازیکنان حریف. تاکتیک می‌تواند به سادگی ضربه به توپ برای ارسال آن به سمت ضعیف یک بازیکن، قرار دادن توپ در مکانی دور از یک بازیکن، پاس و حرکت در بسکتبال، یا شروع سریع در مسابقه دو، به امید خسته کردن زود هنگام حریف باشد. بازیکنی که تاکتیک های خوبی اجرا می‌کند، می‌داند به کجا برود و چگونه به تنهایی و با هم تیمی هایش از فضا و زمان، هوشمندانه استفاده کند.

قوانین هر رشته ورزشی مشخص می‌کند که چه تاکتیک هایی مجازند و از راه تجربه و مطالعه دقیق نحوه اجرای هر رشته ورزشی، ورزشکاران می‌توانند دامنه تاکتیک های قابل استفاده در هر رشته ورزشی را بیاموزند. با این حال، درک موقعیت های گزینش تکنیک ورزش، یک مطلب است و اجرای تاکتیک مناسب هنگام بازی، مطلب دیگر، در بسیاری از ورزش ها لازم است ورزشکاران اطلاعات زیادی کسب کنند و بعد آن ها را در کمتر از یک ثانیه پردازش کنند تا بتوانند تصمیم بگیرند. از اصطلاح درک بازی^[۱۰] برای اشاره به توانایی تصمیم گیری های تاکتیکی در یک مسابقه استفاده می شود. در ورزش اغلب از اصطلاح استراتژی^[۱۱] و تاکتیک به یک معنا استفاده می شود، اما از اصطلاح استراتژی باید برای اشاره به طرح عملیات تیمی برای یک فصل یا سری مسابقات استفاده شود. استراتژی شما طراحی عملیات بر مبنای استعداد تیم و انتظارتان از بازی برای رسیدن به حداکثر امکان موفقیت است. به طور خلاصه استراتژی طرح کلی است و تاکتیک ها نقشه های حین مسابقه برای کسب برتری.

در ادامه به مرور چند واژه کلیدی می پردازیم و بعد سه عنصر اصلی مهارت های تاکتیکی را بررسی کنیم.

تاکتیک، استراتژی و طرح مسابقه تاکتیک تدبیری است برای کسب برتری در یک مسابقه. تاکتیک در ورزش می‌تواند در سطح عملکرد فردی باشد (مثلاً بازیکن به سمت راست فریب می‌دهد و با دریبل به سمت چپ می رود) یا در سطح تیمی (مثلاً استفاده از دفاع منطقه ای به جای دفاع تک به تک). استراتژی، طرح و برنامه تیم برای یک فصل یا سری مسابقات است. بسیاری از مربیان از طرح مسابقه یاد می‌کنند که به معنای کاربرد استراتژی تیم در یک مسابقه به خصوص تأکید بر استفاده از مجموعه خاصی از تاکتیک ها یا وظیفه بازیکنان برای دفاع یا سد کردن حریف های خاص است. شکل ۲-۵- چشم اندازی از این تعاریف ارائه می‌دهد.

شکل ۲-۵- واژه شناسی برای طراحی فعالیت های ورزشی

مثلث تاکتیک

از یک دیدگاه تاکتیکی، مسابقه ورزشی مجموعه مسایلی دیده می شود که باید مربی و ورزشکاران آن ها را حل کنند. تصمیم گیری های خوب تاکتیکی برای حل این مسایل، شامل مجموعه پیچیده ای از مهارت های تاکتیکی است که از این بخش ها تشکیل شده است:

*بازی خوانی

*فراگیری دانش مورد نیاز برای تصمیم گیری مناسب تاکتیکی

*به کارگیری مهارت های تصمیم گیری برای حل مشکل

این سه عنصر، تشکیل دهنده مثلث تاکتیک شکل ۲-۶- هستند .

مهارت های تصمیم گیری

آگاهی تاکتیکی

درک بازی

بازی خوانی

شکل۲-۶- مثلث تاکتیک

بازیکنانی با مهارت های تاکتیکی بالا، درک خوبی از بازی دارند، یا چیزی که آلن لاندر (۲۰۰۱) آن را این گونه تشریح می‌کند «توانایی درک قوانین، استراتژی، تاکتیک و از همه مهمتر، درک صحیح از خود برای حل مشکلاتی که در مسابقه وجود می‌آیند.» . علاوه بر این، مهارت های تاکتیکی شامل تصمیم گیری هایی درباره آرایش بازی بر اساس رأی مربی و نظر بازیکنان، قبل از شروع فعالیت نیز می شود، همان گونه که در والیبال، فوتبال آمریکایی و بسکتبال روی می‌دهد. در فوتبال آمریکایی ممکن است بازیکن تصمیم بگیرد از فریب دویدن برای فرار از تکل حریف استفاده کند و بعد توپ را پاس دهد، زیرا متوجه می شود که مدافعان با دیدن اولین نشانه دویدن به سرعت در حال یورش به سمت خط هستند.

بازی خوانی

برای حل مشکلات یک مسابقه، ورزشکاران باید ابتدا مشکلات را بشناسند. این کار ساده به نظر می‌رسد، اما اغلب ورزشکاران آن قدر مجذوب رویدادهای لحظه به لحظه مسابقه می‌شوند که در درک مشکلات، کوتاه می‌کنند. یک نقش مهم ولی اغلب فراموش شده مربیان، کمک به ورزشکاران برای به دست آوردن مهارت های شناخت مشکلات پیش روی در مسابقه است. در ورزش، این مهارت ها را توانایی بازی خوانی می نامیم و این مهارت ها از جمله عناصر اصلی است که ورزشکاران بزرگ را از ورزشکاران نسبتاً بزرگ، متمایز می‌کند.

مهارت های شناخت

دانشمندان ورزشی پی برده اند ورزشکاران برتر، نحوه بازی خوانی که شامل مهارت های شناخت، درک، دقت و تمرکز است، آموخته اند. ورزشکاران با استفاده کارآمد از این مهارت ها برای بازی خوانی، دانش و آگاهی لازم را برای تصمیم گیری صحیح درباره مهارت های تکنیکی و تاکتیکی مورد استفاده به دست می آورند. علاوه بر آن، این ورزشکاران توانایی پیش‌بینی و واکنش سریع تری نسبت به یک رویداد در قیاس با ورزشکاری با مهارت کمتر خواهند داشت. در بازی خوانی، بازیکنان اطلاعات را از طریق حواسی نظیر بینایی، شنوایی، لامسه و حرکت شناسی (حرکت شناسی نتیجه کار حسگرهایی است که در بدن قرار می‌گیرد و درباره موقعیت و حرکت بدن اطلاعاتی می‌دهد. ) جمع‌ آوری می‌کنند. ورزشکاران این اطلاعات را ترکیب می‌کنند تا معنا و مفهوم آن را تعیین کنند.

از راه تمرین و تحت تأثیر مربیگری، بازیکنان خیلی ماهر می آموزند با نهایت سرعت بازی خوانی کنند و با پیش‌بینی آنچه حریف انجام خواهد داد، واکنش مناسب نشان دهند. ورزشکارانی با مهارت بالا، با مشاهده حالت بدن حریف، ارتباط بین بازیکنان حریف و احتمال موفقیت تاکتیکی خاص بر اساس سال ها تجربه در موقعیت مشابه، حرکت حریف را پیش‌بینی می‌کنند و واکنش مناسب نشان می‌دهند. ( موران ۱۹۹۷ )