شکل ‏۳‑۳۶: توزیع تنش ون مایزز به ازای شعاع ساژیتال mm 40 و زاویه زانو صفر درجه [۱۴].
شکل ‏۳‑۳۷: تنش ون مایزز به ازای مقادیر گوناگون شعاع ساژیتال [۱۴].
شکل ‏۳‑۳۸: تنش برشی به ازای مقادیر گوناگون شعاع ساژیتال [۱۴].
شکل ‏۳‑۳۹: تنش ون مایزز به ازای مقادیر گوناگون زاویه زانو [۱۴].
شکل ‏۳‑۴۰: تنش برشی به ازای مقادیر گوناگون زاویه زانو [۱۴].
با توجه به اینکه استفاده از تأثیر شعاع ساژیتال در توزیع تنش، برای بهینه کردن پروتز زانو در تحقیق مالش و همکاران به طرز قابل قبولی مدنظر قرار گرفته، در تحقیق حاضر از تکرار این بحث صرف‌نظر شده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

قابل ذکر است که پروفیل سطح تماسی پروتز زانوی مورد نظر به تعیین رفتار مکانیکی مفصل زانو حساس می‌باشد و، از سوی دیگر، وفادار بودن به فرم طبیعی استخوان‌های ساق و ران، ایجاد تغییرات در فرم هندسی پروفیل سطح تماسی را با محدودیت روبرو می‌کند. در نتیجه چاره کار در آن دیده شد که با تغییر در فرم سینی پروتز در واقع مشخصه‌ های مکانیکی جنس پروتز بهینه گردند.
در این راستا، مدل جدیدی از تیبیال و تیبیال‌ترای ارائه شده است که در شکل ‏۳‑۴۱ و شکل ‏۳‑۴۲ مشاهده می‌شود. در این مدل، سطح صاف سینی پروتز به دو سطح شیب‌دار با زوایای متفاوت تغییر یافته است. جدول ‏۳‑۶ تأثیر تغییر زوایای سطوح راست و چپ سینی پروتز بر میزان تنش و کرنش تیبیال را نشان می‌دهد. مشاهده می‌شود که با تغییر زوایای سطوح ایجاد شده در مدل، میزان تنش و کرنش معادل نیز تغییر می‌یابد. به عنوان مثال، به ازای زاویه ثابت شیب چپ برابر با ۲۰ درجه، زوایای ۱، ۳ و ۵ درجه برای شیب راست به ترتیب مقادیر MPa 82/28، MPa 18/23 و MPa 07/28 را برای حداکثر تنش معادل نتیجه می‌دهند، که از میان این موارد، ۳ درجه شیب در سطح سمت راست و ۲۰ درجه شیب درسطح سمت چپ کم‌ترین مقدار حداکثر تنش معادل را حاصل نموده‌است.
شکل ‏۳‑۴۱: مدل جدید تیبیال و تیبیال‌ترای.
شکل ‏۳‑۴۲: مدل جدید تیبیال، تیبیال‌ترای و فیمورال تحت زاویه زانوی ۶۰ درجه.
جدول ‏۳‑۶: مقایسه نتایج حاصل از شبیه‌سازی با دو فرض خطی و غیر خطی بودن رفتار مواد.