پیش ­بینی پیشرفت تحصیلی از روی خودکارآمدی، خودتنظیمی و خلاقیت دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن در سال تحصیلی ۹۰-۹۱ ، عنوان پژوهشی است که در سال ۱۳۹۱ ، توسط حسن­پاشا شریفی، نسترن شریفی و تنگستانی انجام شد. گروه نمونه از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن با روش تصادفی طبقه­ای انتخاب شد. ابزارهای سنجش عبارت از ۳ آزمون خودکارآمدی شرر، خودتنظیمی بوفارد و خلاقیت عابدی بود. روش آماری به­کار رفته،تحلیل رگرسیون چندمتغیری بود. نتایج : در بین سه متغیر خودکارآمدی ، خودتنظیمی و خلاقیت ، متغیر خودکارآمدی تنها متغیری بود که پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش ­بینی می­کرد.هم­چنین طبق مقایسه ضرایب بتای دختران و پسران، علامت ضرایب بتای به­دست آمده در دختران نشان داد که متغیر خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد و در پسران متغیر خلاقیت با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد.

پژوهشی توسط نوبریان، ابوالقاسمی، عشوری نژاد و موسوی در سال ۱۳۹۰، انجام شد که هدف آن بررسی روابط ساختاری خودپنداره، یادگیری خودتنظیمی و موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی بود. تحقیق توصیفی همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی بود. تعداد ۳۸۴ نفر از دانشجویان از میان ۱۵ دانشکده به عنوان نمونه به روش تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. ابزار اندازه ­گیری در این پژوهش دو پرسشنامه­ خودپنداره تنسی و یادگیری خودتنظیم بوفارد است و معدل نمرات دروس اختصاصی دانشجویان نیز به عنوان شاخص موفقیت تحصیلی آنان به کار گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها نیز از آزمون تحلیل مسیر و معیارهای برازش مدل با بهره گرفتن از نرم افزار (ایموس) استفاده شده است.نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین خودپنداره، یادگیری خودتنظیم و موفقیت تحصیلی دانشجویان رابطه­ ساختاری وجود دارد و خودپنداره به صورت مستقیم و غیر مستقیم (با میانجی­گری یادگیری خودتنظیمی) با موفقیت تحصیلی رابطه دارد.

پژوهشی با هدف تعیین نقش واسطه ­ای راهبردهای انگیزشی در رابطه ویژگی­های فراشناختی محیط یادگیری با پیشرفت تحصیلی در سال ۱۳۹۰، توسط چماله و لطیفیان انجام شد. روش پژوهش از نوع پس­رویدادی و جامعه پژوهش کلیه دانش ­آموزان مقطع اول دبیرستان شهر شیراز بود که از میان آن­ها به روش خوشه­ای تصادفی چندمرحله­ای ۵۱۰ دانش ­آموز (۲۵۱ پسر و ۲۵۹ دختر) انتخاب شد.
آزمودنی­ها به پرسشنامه محیط یادگیری فراشناختی توماس و پرسشنامه باورهای انگیزشی پنتریچ و
دی­گروت پاسخ دادند. داده ­ها با بهره گرفتن از رگرسیون چندگانه به شیوه متوالی همزمان و با به­ کارگیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی تحلیل شد. یافته­ ها حاکی از این بود که ویژگی­های فراشناختی محیط یادگیری پیش ­بینی­کننده مستقیم پیشرفت تحصیلی است. نتیجه ­گیری: از آنجا که باورهای انگیزشی نقش واسطه ­ای را بین ویژگی­های فراشناختی محیط یادگیری و پیشرفت تحصیلی ایفا می­ کند ، ‌می‌توان با تقویت آن پیشرفت تحصیلی را افزایش داد.

کدیور، کاوسیان، عرب‌زاده و ‌نیک‌دل (۱۳۹۰) در مطالعه‌ای به بررسی «رابطه جهت‌گیری هدف و استراتژی‌های‌ یادگیری با استرس تحصیلی در بین دانشجویان پرداختند. در این مطالعه که از نوع همبستگی بود و در نمونه‌ای به حجم ۳۰۰ دانشجو (۱۵۰ دختر و ۱۵۰ پسر) که از ۴ دانشگاه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند، نتایج زیر به دست آمد:

۱- بین ‌یادگیری اهداف پیشرفت با استراتژی‌های ‌یادگیری (شناختی و فراشناختی) و استرس تحصیلی رابطه معنادار مثبت وجود دارد.

۲- بین استراتژی‌های ‌یادگیری (شناختی و فراشناختی) با استرس تحصیلی رابطه منفی وجود دارد.

۳- استرس تحصیلی ‌بر اساس مؤلفه‌های جهت‌گیری هدف و استراتژی‌های‌ یادگیری قابل پیش‌بینی است و این متغیرها در مجموع ۶/۹ درصد از واریانس استرس تحصیلی را در بین دانشجویان پیش‌بینی می‌کنند.

پژوهشی با هدف بررسی رابطه بین ویژگی­های شخصیتی و روش­های مطالعه با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه علامه طباطبائی تهران توسط جعفری نژاد، سعدی­پور، حاجی حسنی و محمدجانی در سال ۱۳۹۰ انجام شد. به روش نمونه گیری خوشه­ای تعداد ۱۱۰ نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش̜ پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو، پرسشنامه روش­ها و مهارت­ های مطالعه، و برای متغیر پیشرفت تحصیلی، از معدل کل دانشجویان استفاده شد. تحلیل داده ­ها با همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه بین ویژگی شخصیتی و روان­رنجوری و روش مطالعه سطحی با پیشرفت تحصیلی منفی، رابطه بین ویژگی­های شخصیتی برون­گرایی، سازگاری، وظیفه شناسی و روش مطالعه عمقی با پیشرفت تحصیلی مثبت و بین ویژگی شخصیتی گشودگی با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد. هم­چنین نتایج رگرسیون چند متغیره حاکی از آن بود که روش مطالعه عمقی و سطحی و ویژگی­های شخصیتی وظیفه­ شناسی، روان­رنجوری و برون­گرایی توان پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی را دارا می­باشند. دانشجویانی که دارای ویژگی­های شخصیتی برون­گرایی، سازگاری و وظیفه شناسی­اند و از روش مطالعه عمقی استفاده ‌می‌کنند ، پیشرفت تحصیلی بیشتری دارند.

پژوهشی توسط تجری، کارشکی و عبدخدایی در سال ۱۳۹۰ انجام شد. هدف از پژوهش ‌حاضر بررسی نقش ماهیت تکلیف و جنسیت در جهت­گیری هدفی و خودتنظیمی دانشجویان شهر مشهد و نیز بررسی رابطه بین این دو متغیر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی و دانشگاه آزاد اسلامی مشهد در سال تحصیلی ۸۹-۱۳۸۸ بود. نمونه پژوهش شامل ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی و ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد بود که به روش نمونه گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین اهداف پیشرفت و خودتنظیمی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هر سه نوع اهداف تبحری و رویکردی و اجتنابی با خودتنظیمی رابطه مثبت و معناداری داشتند. همچنین بین زیرگروه های علمی از نظر خودتنظیمی تفاوت معناداری وجود داشت.دانشجویان گروه انسانی نسبت به دانشجویان گروه فنی و علوم پایه و دانشجویان گروه علوم پایه نسبت به دانشجویان گروه فنی از راهبردهای خودتنظیمی بیشتری استفاده می­کردند. اما خودتنظیمی در زنان و مردان تفاوتی نداشت. همچنین دانشجویان گروه انسانی از دانشجویان دو گروه دیگر متبحرتر و اجتنابی­تر بودند. در مجموع، زنان از مردان هدفمندتر بودند.