الف : اعمال قانون
در زمینه ی اعمال قانون با اکثر مددجویان ( اقامت کوتاه مدت ، اقامت بلند مدت ) معمولا یکسان برخورد می شود .
مددجو با اقامت بلند مدت: ” اینجا همه چی زوریه ، کارگاه رفتن زوریه ، نماز خوندن اجیاریه اگه نماز خودت خونده باشی وقتی حاج آقا بیاد باید یه بار دیگه بری به جماعت بخونی ، روزه ، روزه گرفتن هم اجباریه همه به جز حامله ها باید روزه بگیرن مگه این که دکتر بگه این مریضه نمی تونه روزه بگیره ، مراقبا ماه رمضون یخچال و خالی می کردن دم افطار پر می کردن . خوابیدن هم زوریه اگه موقع خاموشی صدا آدم دربیاد میان زبون آدم و از حلق آدم میکشن بیرون ” .
ب : تنبیه
پس از بررسی داده های بدست آمده ، این قسمت به دو زیر گروه تنبیه فیزیکی و غیر فیزیکی قابل تقسیم است .
۱ : تنبیه بدنی
الف : موارد مشمول تنبیه : دعوای گروهی ، درگیری با کارکنان ، دزدی و سرپیچی از قوانین ( به عنوان مثال صحبت کردن و در خوابگاه راه رفتن به هنگام خاموشی قدغن و سرپیچی از قوانین محسوب می گردد ) است .
ب : افراد تنبیه کننده : مراقبین . در صورتی که مراقبین توان کنترل مددجویان در دعوای گروهی را نداشته باشند ؛ از افسر نگهبان مرد کمک می گیرند .
ج : ابزار مورد استفاده در تنبیه : گاهی اوقات در تنبیه بدنی از دستبند و باتون استفاده می شود .
د : اشکال تنبیه : طبق گفته های شرکت کنندگان ، گاهی مراقبین با وارد آوردن ضربات چک و لگد مددجویان را مورد تنبیه بدنی قرار می دهند . و با دستبند دست مددجو را برای ساعاتی به درخت داخل حیاط و یا درب ورودی خوابگاه متصل می کنند . در دعواهای گروهی شدید با دریافت باتون از افسر نگهبان به تنبیه مددجویان می پردازند . در صورت ورود افسر نگهبان مرد به کانون دختران ، به اشکال گوناگونی مانند : وارد آوردن ضربات با باتون ، انجام کلاغ پر ، بشین پاشو مددجویان خاطی را مورد تنبیه قرار می دهند و سپس برای چند روز در قرنطینه حبس می کنند . در گروه دختران اندرزگاه وجود ندارد . بلکه محیطی به نام قرنطینه که برای نگهداری مددجویان جدیدالورود تعبیه شده است . ( مددجویان جدیدالورود پس از اقامت یک الی دو روزه در قرنطینه ، در صورتی که مبتلا به بیماری واگیر دارد نباشند به داخل خوابگاه منتقل می شوند . ) ، در این زمینه نیز مورد استفاده قرار می گیرد و در صورتی که مددجو مرتکب موارد مشمول تنبیه شود ، در قرنطینه برای چند روز محبوس می گردد . طبق گفته های شرکت کنندگان ، برای ممانعت از ورود افسر نگهبان مرد ، از شدت گرفتن دعواهای گروهی جلوگیری می کنند .

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

مددجو با اقامت طولانی مدت : “ من و یه مددجو داشتیم خوابگاه رو تمیز می کردیم سر آوردن سطل آب دعوامون شد ، خانم … آنچنان با چک و لگد من و زد که از ناراحتی با تیغ مداد تراش خودزنی کردم بعد هم به آقای مدیر گفتم اونم بهش تذکر داد دیگه این کار و نکرد ".
مددجو با اقامت کوتاه مدت : یه بار … از کمد لباسا یه بلیز دزدید ، پوشید . خانم … چند تا چک زد تو گوشش.
مددجو با اقامت طولانی مدت : “ وقتی بچه ها با هم دعواشون میشه اگه خود مراقبا نتونن جمعش کنن یا از افسر نگهبان مرد باتوم میگیرن یا افسر نگهبان مرد میاد می بردشون تو حیاط با باتوم میزنه و کلاغ پر میده و از این کارها بعد هم یا با دستبند دستشون به درخت یا در میبندن یا می برنشون تو قرنطینه” .
۲ . تنبیه غیر بدنی
طبق گفته های شرکت کنندگان ، بیشتر از تنبیه غیر فیزیکی استفاده می شود ، که معمولا شامل ممنوعیت تماس تلفنی و ملاقات حضوری ، انجام نظافت ، تذکر لفظی و توهین کلامی است .
۴ – ۳ – ۳: تعامل مددجویان با مراجع قدرت ( کارکنان )
در این قسمت نوع تعاملی که مددجویان با کارکنان برقرار می کنند ، توضیح داده می شود .
۴ – ۳ – ۳ - ۱ : سعی در برقراری تعامل نزدیک با کارکنان
طبق گفته ها برخی از مددجویان دختر با انتقال اخبار داخل خوابگاه به مراقبین و یا انجام امور خدماتی آن ها سعی در برقراری ارتباط نزدیک با کارکنان دارند .
الف : برونداد برقراری تعامل نزدیک با کارکنان
در مقابل جلب توجه و حمایت کارکنان را دریافت می کنند .
مددجو با اقامت طولانی مدت : “کتی برای خانم ها خبربوری می کرد اونا هم هر وقت میخواست بهش چایی میدادن . “
۴ – ۳ – ۳ - ۲ : روش های برقراری تعامل با کارکنان خوش رفتار
در این قسمت نیز مانند گروه پسران ، مددجویان با اقامت بلند مدت اصلاح رفتار خود را مدیون خوش رفتاری برخی کارکنان می دانند .
مددجو با اقامت طولانی مدت: “خانم … خیلی دوست دارم حتی اگه بهم بگه با دستت دستشویی ها رو تمیز کن حاضرم براش این کار رو بکنم . “
۴ – ۳ – ۳ - ۳ : روش های برقراری تعامل با کارکنان بدرفتار
اغلب مددجویان روش سکوت و برقراری حداقل رابطه با کارکنان را انتخاب می کنند و مجبور به اطاعت هستند . برخی مددجویان ( بیشتر مددجویان با اقامت کوتاه مدت ) به بحث با کارکنان می پردازند . و بیشتر مددجویان قدیمی با احترام نمایشی با این قبیل از کارکنان رفتار می کنند . سایر موارد مانند گروه پسران می باشد .
مددجو با اقامت طولانی مدت: “من اول با کارکنان زیاد بحث می کردم اوناهم با من زیاد دعوا می کردن ، اذیت می کردن ، حالا جلو روشون باهاشون خوب حرف میزنم اما پشت سر از همشون بدم میاد . “
۴ – ۳ – ۳ - ۴ : روش های برقراری تعامل با کارکنان خنثی
مددجویان دختر تقریبا هیچ تعاملی با روان شناس ندارند . ( در آخرین ماه اقامت پ
ژوهشگر در محیط پژوهش ، روان شناس کانون دختران به کانون پسران منتقل شد و در کانون دختران فقط مددکار مستقر بود.) و در مورد مددکار نیز مددجویان با اقامت کوتاه مدت ارتباط اندکی بیشتر در زمینه ی پرسش در مورد زمان اعزام ، نوع حکم و زمان آزادی برقرار می کنند .
۴ – ۳ – ۳ - ۵ : تطابق با اعمال قانون
یکی از تجارب ناراحت کننده ی مددجویان از اقامت در کانون ، قوانین اجباری آن است و همه مددجویان از نداشتن هیچ گونه آزادی و حق انتخاب ابراز ناراحتی می کنند .
مددجو با اقامت کوتاه مدت “ اینجا اینش خیلی بده که آدم هیچی آزادی نداره همه چی زوریه از غذاخوردن و خوابیدن تا نماز خوندن و کارگاه رفتن . “
۴ – ۳ – ۴: مقایسه یافته ها در دو گروه دختران و پسران
شباهت ها :
۱ : بررسی یافته ها حکایت از تشابه داده ها در نوع تعاملات کارکنان خوش رفتار با مددجویان در دو گروه دختران و پسران دارد .
۲ : بررسی یافته ها نشان داد که روش برقراری تعامل مددجویان با مراجع قدرت ( خوش رفتار ، بدرفتار و خنثی ) و تطابق با اعمال قانون در هر دو گروه دختران و پسران مشابه است .
۳ : در صورت ورود افسر نگهبان مرد به کانون دختران ، برخی از اشکال و ابزار تنبیه بین دو گروه دختران و پسران مشابه خواهد بود .
تفاوت ها :
۱ : با بررسی یافته ها مشخص گردید دو گروه از نظر موارد مشول تنبیه ، ابزار تنبیه ، مکان تنبیه و اشکال تنبیه با یکدیگر متفاوت هستند .
۲ : بررسی یافته ها در زیر گروه کارکنان بدرفتار حکایت از اعمال تنبیه بدنی بیشتر در کانون پسران به نسبت کانون دختران توسط مراقبین دارد .
۳ : بررسی یافته ها در زیر گروه کارکنان خنثی حکایت از تعامل بیشتر میان مددجویان پسر و مددکاران به نسبت مددجویان دختر دارد . مددکاران معتقد هستند که به مددجویان پسر بیش از مددجویان دختر ( به دلیل پیچیده بودن مشکلات خاص دختران ) می توان کمک کرد . فعالیت های مددکاری در گروه پسران ( علی رغم آن که تعداد پسران بیشتر از دختران بود ) بیش از گروه دختران و در مورد مددجویان با اقامت کوتاه بیش از مددجویان با اقامت طولانی بود . علت ارتباط بیشتر مددکاران با مددجویان پسر در مقایسه با مددجویان دختر ، تفاوت در بزه ارتکابی در دو جنس بود. زیرا بیشترین جرایم پسران مربوط به سرقت و نزاع بود و با پرداخت خسارت و دیه مشکلات حبس آن ها برطرف می گردید و پذیرش پسران از جانب خانواده ها بیشتر و راحت تر بود ، اما بیشترین جرایم ارتکابی دختران به روابط نامشروع و اعمال منافی عفت مربوط می گردید و اکثر مددجویان دختر دچار مشکلات شدید خانوادگی بودند و معمولا ازجانب خانواده مطرود می گشتند و یا خود مددجو علاقه ای به بازگشت نزد خانواده را نداشت . مددکاران کمتر می توانستند میان مددجویان دختر و خانواده او پیوند برقرار کنند و به همین دلیل مشکلات مددجویان دختر را دشوار و پیچیده تلقی می کردند .
۴ : در گروه دختران یافته ای در رابطه با زیر گروه کمک به نقض قانون از جانب کارکنان دیده نشد .
۵ : شکل تنبیه غیر فیزیکی در دو گروه دختران و پسران با یکدیگر متفاوت است .
۶ : در زیر گروه برقراری تعامل نزدیک مددجویان با کارکنان ، در دو گروه دختران و پسران از نظر دلایل برقراری رابطه نزدیک با کارکنان و نیز نوع برونداد برای مددجو ، تفاوت وجود دارد .
نمودار ۴-۴
جدول ۴ – ۷