۲-۳-۳-۵ لیزینگ برون‌مرزی^[۵۲]

لیزینگ برون‌مرزی نوعی قرارداد لیزینگ بین یک شرکت لیزینگ در یک کشور و یک اجاره‌کننده در کشور دیگر است.

۲-۳-۳-۶ لیزینگ اهرمی^[۵۳]

نوعی لیزینگ است که در آن، طرف سوم معامله لیزینگ که یک ‌تامین کننده مالی است، قسمت اعظم تأمین مالی مورد نیاز موجر را جهت خرید کالا و اجاره آن به مستأجر در اختیار موجر قرار می‌دهد. در صورت قصور مستأجر، ‌تامین کننده مالی فقط مدعی کالا خواهد بود و هیچ ادعایی در مقابل موجر نخواهد داشت.

۲-۳-۳-۷ لیزینگ مادر^[۵۴]

در صورتی که شرکت اجاره‌کننده به طور مرتب از یک شرکت لیزینگ، کالا اجاره کند، در این صورت می‌تواند یک قرارداد اصلی برای لیزینگ تهیه کرد و قراردادهای جداگانه بعدی را تماماً تحت پوشش شرایط و مفاد قرارداد اصلی ( که به آن قرارداد لیزینگ مادر می‌گویند ) قرار داد.

۲-۳-۳-۸ لیزینگ منعطف^[۵۵]

نوعی قرارداد لیزینگ است که در آن، اجاره‌کننده می‌تواند اجاره‌ها را در زمان‌های خاصی از سال پرداخت کند.

۲-۳-۳-۹ لیزینگ اتکایی^[۵۶]

نوعی لیزینگ است که ممکن است طی آن چندین اجاره دهنده، کالایی را به صورت متوالی و دست به دست به یکدیگر اجاره دهند و در نهایت، کالا توسط آخرین اجاره دهنده به مصرف‌کننده نهایی اجاره داده خواهد شد (میری،۲۶:۱۳۸۹-۱۷).

۲-۳-۴ مزایای تأمین مالی از شرکت‌های لیزینگ در مقایسه با بانک­ها

1. عدم نیاز به وثیقه

یکی از مزایای لیزینگ عدم نیاز به وثیقه است. از آن­جائیکه موجر مالکیت را برای خود حفظ می‌کند دارایی مورد اجاره به عنوان تضمین عمل می‌کند. در صورتی که مستأجر توانایی پرداخت اقساط را نداشته باشد موجر می‌تواند دارایی مورد اجاره را تصرف نماید.

1. ارزیابی ساده‌تر (پذیرش ریسک بیشتر)

تصمیم‌گیری ‌در مورد لیزینگ، سریع تر و ساده‌تر از وام‌های بانکی صورت می‌گیرد. در لیزینگ بجای بررسی سوابق اعتباری و ساختار دارایی‌های مشتری، شرکت لیزینگ فقط می­خواهد مطمئن شود که مشتری توانایی ایجاد درآمد کافی از محل دارایی‌های مورد اجاره را دارد. لذا در لیزینگ به اسناد و مدارک تفضیلی کمتری نیاز است و ارزیابی اعتباری نیز سریع تر صورت می‌گیرد.

1. عدم وجود ریسک انحراف در مصرف وجوه

در لیزینگ، وجوه تأمین شده، بدون اینکه در اختیار مستأجر قرار گیرد مستقیماً توسط شرکت لیزینگ بابت تجهیزات و دارایی‌های مورد اجاره به فروشنده (سازنده) تجهیزات و دارایی‌ها پرداخت می‌شود.

این موضوع ریسک مصرف وجوه توسط مستأجر را برای مقاصدی غیر از آنچه توافق شده است کاهش می‌دهد. در اینجا از ریسک مصرف تسهیلات دریافتی برای پرداخت بدهی‌های قبلی مستأجر به سایر مؤسسات مالی نیز اجتناب می‌شود.

1. صرفه‌جویی در مصرف سرمایه مستأجر

شرکت‌های لیزینگ، در اغلب موارد قسمت عمده و گاهی تا صد درصد سرمایه‌گذاری اولیه لازم برای یک کارخانه و یا تجهیزات مورد نیاز آن را تأمین می‌کنند، ‌به این ترتیب مستأجر می‌تواند منابع مالی خود را صرف سایر مخارج لازم بنماید و یا حتی آن را پس انداز کند.

1. ایجاد منبع مالی جدید

شرکت‌های لیزینگ، منبع مالی اضافی و جدیدی را برای شرکت‌های بازرگانی و صنعتی فراهم می‌کنند. با بهره گرفتن از این روش تأمین مالی، ضمن حفظ خطوط اعتباری موجود برای مستأجر خط اعتباری جدیدی نیز به او توسط شرکت‌های لیزینگ ارائه می‌شود (احمدی،۳۵:۱۳۸۶-۳۴).

۲-۳-۵ مزایای لیزینگ

لیزینگ برای مستأجر و موجر مزایایی دارد که به اختصار به برخی از آن‌ ها اشاره می‌شود:

۲-۳-۵-۱ مزایای لیزینگ برای مستأجر

ویژگی‌های تأمین مالی کالا از طریق لیزینگ، برای مستأجران به طور خلاصه عبارت هستند از:

الف) تضمین، منحصر به دارایی مورد لیزینگ است؛

ب) انعطاف‌پذیری؛

ج) تأمین مالی خارج از ترازنامه؛

د) اقساط ثابت یا اجاره‌هایی که متناسب با مقتضیات جریان نقدینگی تنظیم می‌شوند؛

ه) تأمین مالی میان‌مدت سرمایه‌گذاری‌ها؛

و) تأمین مالی کامل؛

ز) هزینه مالی کمتر نسبت به دیگر منابع تأمین مالی مانند وام بانکی؛

ح) مالکیت در پایان دوره لیزینگ؛

۲-۳-۵-۲ مزایا و مخاطرات لیزینگ برای موجر

برخی از مهم‌ترین مزایای لیزینگ برای موجران به شرح زیر می‌باشد:

الف) شرکت‌های لیزینگ در وهله اول خود، از سود حاصل از فعالیت‌های لیزینگ بهره‌مند می‌شوند.

ب) از طرف دیگر، بانک از طریق شرکت لیزینگ تابعه خود- که ‌ارائه کننده طیف کاملی از خدمات مالی/وامی به مشتریان است و ‌به این طریق ارتباط بانک با مشتریان تجاری‌اش را تقویت می‌کند- می‌تواند از لحاظ اقتصادی سود ببرد. مزایای مالیاتی برای موجر می‌تواند لیزینگ را سودآورتر از وام‌دهی کند.

ج) لیزینگ می‌تواند نقش یک عامل کمک فروش را برای تولیدکننده بازی کند و همچنین می‌تواند در دستیابی به سود و فروش بالاتر و کنترل بیشتر بر بازار دست دوم آن کالا ایفای نقش کند. تولیدکننده می‌تواند یک شرکت تابعه با منابع مالی کافی تأسیس کند تا مانند شرکت مالی ” پیتنی باوز” از طریق لیزینگ به مشتریان، خدمات تأمین مالی ارائه نماید. اما آنچه که بیشتر رایج است این است که تولیدکننده، کارهای لیزینگ و فروش خود را از طریق یک شرکت مالی خارجی انجام دهد.

د) موجر باید خطرات متعددی را در فراهم کردن خدمات تأمین مالی از طریق لیزینگ بپذیرد. یکی از ریسک‌های اعتباری این است که ممکن است مستأجر اجاره‌ها را پرداخت نکند یا دیر پرداخت کند. در اینجا یک برآورد اعتباری ‌در مورد مستأجران طرف معامله انجام می‌شود و شرکت لیزینگ می‌تواند از موجری امتناع کند و یا یک حد ­و ­مرز کلی برای میزان اعتبار مستأجر تعیین نماید.

ه) در مواقع قصور از جانب مستأجر، موجر می‌تواند از طریق ادعا و مطالبه دارایی یا دارایی‌های مورد وثیقه مستأجر، به دنبال بازپرداخت باشد. البته یک ریسک هم وجود دارد مبنی بر اینکه ممکن است ارزش دارایی وثیقه‌ای در فروش اجباری کمتر از سرمایه بازپرداختی معوقه و مستهلک نشده باشد.

و) اما خطرات ناشی از افت غیرمنتظره ارزش دارایی، مثلاً به دلیل کهنگی، در لیزینگ­های بهره‌برداری بیش از همه است. در این نوع لیزینگ­ها، موجر به میزان زیادی به درآمد حاصل از واگذاری دارایی وابسته است تا به سود مورد نظر حاصل از سرمایه‌گذاری دست یابد.

ز) در قراردادهای لیزینگ، بندهایی مربوط به تغییرات وجود ندارد، موجر بر مبنای فرض‌هایی ‌در مورد اینکه نرخ‌های مالیات شرکت و بهره چقدر خواهد بود اجاره‌ها را تعیین می‌کند. اگر نرخ‌های مالیات و بهره در جهت نامطلوبی حرکت کند، ممکن است شرکت لیزینگ، حاشیه سود خود را متأثر و تحت فشار منفی هزینه های فزاینده از یک طرف و اجاره‌های ثابت از طرف دیگر ببیند.